ترکانیدنلغتنامه دهخداترکانیدن . [ ت َ رَ / ت َ دَ ] (مص ) ترکاندن . کفتن . کافتن . کافتیدن . شکافتن . غاچ دادن .- لب ترکانیدن ؛ اندک سخنی گفتن .
ترکاندنلغتنامه دهخداترکاندن . [ ت َ رَ دَ / ت َ دَ ] (مص ) کافتیدن . شکافتن . کفتن .کافتن . غاچ دادن . ترکانیدن . ترک دادن . شکاف دادن .
طرقانیدنلغتنامه دهخداطرقانیدن . [ طَ دَ ] (مص ) ترکانیدن : چهارم بادی که از اندرون رگها تولد کند و رگ را بطرقاند. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی ).