لغت‌نامه دهخدا
ترنیان . [ ت َ ](اِ) مصحف تریان . (حاشیه ٔ برهان چ معین ). طبقی باشدکه از شاخهای بید ببافند و آنرا جهیز خوانند. (فرهنگ جهانگیری ). سبدی و طبقی باشد پهن که از چوب شاخهای بید بافند. (برهان ) (از انجمن آرا) (از آنندراج ) (از ناظم الاطباء). و به تقدیم تحتانی بر نون هم بنظر آمده ا
