تماشاخانهلغتنامه دهخداتماشاخانه .[ ت َ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) محلی که در آنجا بعضی چیزهای موهوم و پاره ای افسانه ها را مجسم می نمایند و جهت اشتغال و عبرت نفس کارهای خوش آیند ظاهر می سازند و تقلیدهای نیک درمی آوردند. (ناظم الاطباء). تماشاکده . تماشاگاه . (آنندراج )
تماشاخانهفرهنگ فارسی عمیدعمارتی که برای بازی کردن بازیگران و نمایش دادن حرکات هنرپیشگان آماده شده باشد؛ جایی که افسانه و داستانی را بهوسیلۀ هنرپیشگان نمایش بدهند و مردم برای تماشا بروند؛ تئاتر.
تماشاخانهtheatre 1, playhouseواژههای مصوب فرهنگستانبنایی مرکب از حداقل یک تالار برای اجرا و تماشای انواع نمایش متـ . نمایشسرا
تماشاخانۀ رومیamphitheatre 2واژههای مصوب فرهنگستانبنایی بزرگ و مدور و پلکانی و سرباز که گرداگرد یک میدان برای تماشای برخی نمایشها و ازجمله نبرد گلادیاتورها در روم باستان میساختند
تماشاخانۀ یونانیtheatron 2, Greek theatreواژههای مصوب فرهنگستانبنایی تقریباً نیمدایره و روباز که معمولاً در پناه تپه یا کوه برای اجرا و تماشای نمایش در یونان باستان میساختند
تالار نمایشauditorium, house 1, theatron 1واژههای مصوب فرهنگستان1. محوطۀ استقرار تماشاگران در تماشاخانه 2. تماشاخانه متـ . تالار 2
نمایش محیطیenvironmental theatreواژههای مصوب فرهنگستاننمایشی که در هنگام اجرای آن علاوه بر صحنۀ تماشاخانه از جایگاه تماشاگران و تمام محیط تماشاخانه نیز بهمثابۀ صحنه استفاده میشود