تمغاچی

tamqāči

معنی

در دورۀ ایلخانان مغول، مٲمور وصول باج‌وخراج که کالایی را پس از گرفتن باج‌وخراج آن مُهر و علامت مخصوص می‌زد.

جست‌وجوی دقیق

تمغاچی

لغت‌نامه دهخدا

تمغاچی . [ ت َ ] (مغولی - ترکی ، ص مرکب )آنکه محصول راهداری ستاند. (آنندراج ). کسی که از اجناس باج گرفته و بر آنها مهر زند. محصل باج و خراج . باج گیر. (ناظم الاطباء). کسی که از جانب کوتوال براجناس مهر کرده محصول و باج آن گیرد. (غیاث اللغات ) : روزی عجو

تمغاچی

فرهنگ فارسی عمید

در دورۀ ایلخانان مغول، مٲمور وصول باج‌وخراج که کالایی را پس از گرفتن باج‌وخراج آن مُهر و علامت مخصوص می‌زد.

جست‌وجوی هم‌آوا

تمغا

لغت‌نامه دهخدا

تمغا. [ ت َ ] (مغولی ، اِ) در ترکی بمعنی نشان و مهر و داغ که بر ران اسب و غیره نهند. (غیاث اللغات ). داغی که بر ران اسب یا دیگر مواشی کنند گویا آنهم مهر است . (آنندراج ). داغی که بر ران اسب و دیگر ستور نهند. (ناظم الاطباء). نشان و داغی که بر اسب نهند. (شرفنامه ٔ منیری ) <span

تمغا

فرهنگ فارسی عمید

۱. مُهر و اثر مُهری که پادشاهان مغول به فرمان‌ها می‌زدند.۲. داغ یا مُهری که بر ران چهارپایان، به‌ویژه اسب، می‌زدند؛ نشان؛ علامت.۳. در دورۀ ایلخانان مغول و صفوی، مالیات راهداری و عوارضی که در راه‌ها و دروازه‌ها از کالاهای بازرگانی می‌گرفتند.

طمغا

لغت‌نامه دهخدا

طمغا. [ طَ ] (مغولی ، اِ) نقش نشان و مهر خاص شاه بر فرمانها. رجوع به آل تمغا و آل طمغی و تمغا شود : ملطفه ها را نزدیک امیر برد همه نشان طمغا داشت و به طغرل و داود و یبغو و ینالیان بود. (تاریخ بیهقی ص 538).

طمغاچ

لغت‌نامه دهخدا

طمغاچ . [ طَ ] (اِخ ) نام ولایتی از ترکستان . (برهان ) (آنندراج ) (غیاث ) : چگل را زلف برطمغاچ بندم طراز شوشتر بر چاچ بندم . نظامی .این کلمه ظاهراً همان طمغاج است یا طفقاج . بدین دو کلمه رجوع شود.

تمغا

فرهنگ فارسی معین

(تَ) [ مغ . ] (اِ.) 1 - مُهر، داغ . 2 - مهری که در قدیم پادشاهان مغول به فرمان های خود می زده اند. 3 - باج ، خراج .

جست‌وجوی متن

دامغاچی

فرهنگ فارسی عمید

= تمغاچی

دامغاچی

لغت‌نامه دهخدا

دامغاچی . (مغولی - ترکی ، ص مرکب ، اِ مرکب ) تمغاچی . مهر و نشانه دار قبوض و اسناد دولتی : گاه دزدیم و گهی شحنه و گه دامغاچی گاه رهدار و گهی رهزن و گه طراریم . مولوی .رجوع به تمغاچی شود.

طمغاجی

لغت‌نامه دهخدا

طمغاجی . [ طَ ] (ترکی ، ص مرکب ، اِ مرکب ) این کلمه صورتی از تمغاچی است که زننده ٔ تمغا بر فرمانها یا بارها و عدلها باشد و ظاهراً وقتی معنی مجازی نیز گرفته است بمعنی شوخ و عیار و فریبنده در صفت معشوقه : ساقیان نادره گوینده ٔ شیرین ادامطربان چاب

معاملت

لغت‌نامه دهخدا

معاملت . [ م ُ م َل َ / م ُ م ِ ل َ ] (از ع ، اِمص ) معاملة. معامله . رجوع به معاملة شود. || خرید و فروش . دادوستد.سوداگری . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : در سخاوت چنانکه خواهی ده لیکن اندرمعاملت بسته . <p

صاحب دیوان

لغت‌نامه دهخدا

صاحب دیوان . [ ح ِ دی ] (اِخ ) محمدبن محمد جوینی ، ملقب به شمس الدین . چون هلاکو در آغاز سال 661 هَ . ق . امیر سیف الدین بیتکچی خوارزمی وزیر خویش را بکشت ، وزارت به شمس الدین محمد جوینی که از سال 657 حکومت بغ

درپیوند

بیشتر بدانید

تمغاچی

tamqāči

معنی

جست‌وجوی دقیق

تمغاچی

لغت‌نامه دهخدا

تمغاچی

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی هم‌آوا

تمغا

لغت‌نامه دهخدا

تمغا

فرهنگ فارسی عمید

طمغا

لغت‌نامه دهخدا

طمغاچ

لغت‌نامه دهخدا

تمغا

فرهنگ فارسی معین

جست‌وجوی متن

دامغاچی

فرهنگ فارسی عمید

دامغاچی

لغت‌نامه دهخدا

طمغاجی

لغت‌نامه دهخدا

معاملت

لغت‌نامه دهخدا

صاحب دیوان

لغت‌نامه دهخدا