لغتنامه دهخدا
تنکیت . [ ت َ ] (ع مص ) پدید آمدن پختگی در خرما. (تاج المصادر بیهقی ) (از اقرب الموارد). || نزد بلغا آنست که سخنگو برای ایراد مقصود خویش باآنکه الفاظ متعدد مرادف یکدیگر در نظر دارد، لفظ مخصوصی را بین آن الفاظ برگزیند بمنظور نکته ای واز سایر الفاظ صرف نظر کند و البته برتری لفظ