ته بندی

tahbandi

معنی

۱. دوختن ته جزوه‌های کتاب یا دفتر؛ جزوه‌بندی و ته‌دوزی کتاب.
۲. خوردن اندکی غذا پیش از نوشیدن شراب.

جست‌وجوی دقیق

ته بندی

لغت‌نامه دهخدا

ته بندی . [ ت َه ْ ب َ ] (حامص مرکب ) به اصطلاح صباغان ،رنگی که برای تقویت پیش از رنگ مقصود کشند. (غیاث اللغات ). به اصطلاح رنگرزان ، رنگی باشد که جامه را پیش از رنگ کردن دهند تا آن رنگ که مطلوب است قوی و دلخواه حاصل شود. (آنندراج ) (ناظم الاطباء) : <b

ته بندی

فرهنگ فارسی عمید

۱. دوختن ته جزوه‌های کتاب یا دفتر؛ جزوه‌بندی و ته‌دوزی کتاب.۲. خوردن اندکی غذا پیش از نوشیدن شراب.

ته بندی

دیکشنری فارسی به عربی

وجبة خفيفة

ته بندی

فرهنگ فارسی معین

(تَ. بَ) (حامص .) 1 - خوردن اندکی غذا برای رفع گرسنگی . 2 - ته دوزی کتاب یا دفتر.

جست‌وجوی هم‌آوا

آزمون ته‌نشینی

settleability test

واژه‌های مصوب فرهنگستان

آزمونی برای تعیین قابلیت جدا شدن جامدات از مایع در حوض ته‌نشینی نهایی

آزمون جامدات ته‌نشینی‌پذیر

settleable solids test

واژه‌های مصوب فرهنگستان

آزمونی برای اندازه‌گیری حجم جامداتی که در یک لیتر نمونه پس از یک ساعت در قیف ایموف ته‌نشین می‌شوند

نوترینوی تاؤ

tau neutrino

واژه‌های مصوب فرهنگستان

ذره‌ای که به همراه تاؤ، نسل سوم لپتونها را تشکیل می‌دهد و در طبیعت فقط به‌صورت چپ‌گرد وجود دارد

ته – گته – و گته

گویش مازنی

شایعات

ته ته

لغت‌نامه دهخدا

ته ته . [ ت ُه ْ ت ُه ْ ] (ع اِ صوت ) کلمه ای است که شتران را بدان زجر کنند و سگان را خوانند. || حکایت لکنت . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ).

جست‌وجوی مشابه

ته بندی،()کردن

گویش تهرانی

غذای مختصر خوردن

جست‌وجوی متن

رسوب

فرهنگ سره

ته نشست، ته نشین، ته نشینی، لا

کونه

گویش تهرانی

ته،ته آرنج

عقب

دیکشنری عربی به فارسی

ته دار کردن , ته تفنگ , ته توپ , کفل , شاخ زدن , ضربه زدن , پيش رفتن , پيشرفتگي داشتن , نزديک يامتصل شدن , بشکه , ته , بيخ , کپل , ته درخت , ته قنداق تفنگ , هدف , کنده , ريشه , ته سيگار , ته چک , ته سوش , ته بليط , کوتوله , از بيخ کندن , تحليل بردن , راندن , کوبيدن

قعر

فرهنگ فارسی عمید

ته؛ تک؛ گودی و ته چیزی.

قُنداق،قنداقه

گویش تهرانی

ته تفنگ ،ته توپ

جست‌وجوی هم‌آغاز

ته

لغت‌نامه دهخدا

ته . [ ت ِه ْ/ ت ِ هَِ ] (ع اِ اشاره ) مانند ذِه و یا ذِه ِ کلمه ٔاشاره به مؤنث است ؛ یعنی این زن . (ناظم الاطباء).

ته

لغت‌نامه دهخدا

ته . [ ت ُه ْ ] (اِ) تفو را گویند که آب دهن است و آب دهن انداختن را هم گفته اند. (برهان ) (از آنندراج ). تف و آب دهن . (ناظم الاطباء). رجوع به تف و تفو شود.

ته

لغت‌نامه دهخدا

ته . [ ت َه ْ ] (اِ) زیر و پایین را گویند. (برهان ) (ناظم الاطباء) : ز شرم دایه سر در ته فکنده زبان بسته ز پاسخ ، لب ز خنده . (ویس و رامین ).آقای دکتر معین آرد: معنی نخست آن (ته ) خالی است از اوستائی «توسن » (خالی

ته

لغت‌نامه دهخدا

ته . [ ت َه ْ ] (اِ) نامی است که در شمیرانات و اطراف طهران به درخت داغداغان دهند. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). رجوع به تاو در جنگل شناسی ساعی ص 231 شود.

ته

فرهنگ فارسی عمید

۱. تک.۲. پایین؛ زیر.۳. بن؛ پایان چیزی.

جست‌وجوی هم‌قافیه

دامت عظمته

لغت‌نامه دهخدا

دامت عظمته . [ م َ ع َ ظَ م َ ت ُه ْ ] (ع جمله ٔ فعلیه ٔ دعایی ) پیوسته و بردوام باد بزرگی او.

دامت افاضاته

لغت‌نامه دهخدا

دامت افاضاته . [ م َ اِ ت ُه ْ ] (ع جمله ٔ فعلیه ٔ دعایی ) پیوسته و بردوام باد افاضات او.

دامت برکاته

لغت‌نامه دهخدا

دامت برکاته . [ م َ ب َ رَ ت ُه ْ ] (ع جمله ٔ فعلیه ٔ دعایی ) بردوام و پیوسته باد برکتهای او. دعائیست که پس از بردن یا نوشتن نام فقیهی یا مجتهدی کنند. جمله ٔ دعائیه که در دعای بر فقیهی زنده بکار برند.

دامت دولته

لغت‌نامه دهخدا

دامت دولته . [ َم دَ ل َ ت ُه ْ ] (ع جمله ٔ فعلیه ٔ دعایی ) بردوام و پیوسته باد دولت او.

دامت شوکته

لغت‌نامه دهخدا

دامت شوکته . [ َم ش َ ک َ ت ُه ْ ] (ع جمله ٔ فعلیه ٔ دعایی ) بردوام و پیوسته باد شوکت او (آن مرد).- دامت شوکتها ؛ بردوام و پیوسته باد شوکت او (آن زن ).

درپیوند

بیشتر بدانید

ته بندی

tahbandi

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

دیکشنری فارسی به عربی

فرهنگ فارسی معین

جست‌وجوی هم‌آوا

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

گویش مازنی

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

گویش تهرانی

جست‌وجوی متن

فرهنگ سره

گویش تهرانی

دیکشنری عربی به فارسی

فرهنگ فارسی عمید

گویش تهرانی

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا