لغتنامه دهخدا
ته نشین . [ ت َه ْ ن ِ ] (نف مرکب ، اِ مرکب ) آنچه به تک نشیند ازدرد و جز آن . (آنندراج ). آنچه زیر آب رود و ته ظرف جای گیرد. ته نشسته . (فرهنگ فارسی معین ) : ز جوش باده درد ته نشین بالانشین گرددز موج خنده ترسم خط برون آید از آن لبها. <p cl