تپانلغتنامه دهخداتپان . [ ت َ ] (نف ) لرزان . مضطرب . بی آرام : ز نعره تپان گشت بر چرخ هوربدیگر جهان جنبش افتاد و شور. اسدی (گرشاسبنامه ٔ).|| تپاننده . || (اِ) چکشی که بدان کلوخ را خرد میکنند. (ناظم الاطباء). رجوع به فرهنگ شعوری ج