ترجمه مقاله

تکاب

takāb

۱. آب باریک.
۲. زمینی که آب کم و باریکی در آن جاری باشد؛ نخ‌آب.
۳. جایی از رود یا دریا که بسیارگود باشد و پا به قعر آن نرسد؛ ته‌آب؛ غرقاب: ◻︎ نه مرا با تکاب او پایاب / نه مرا با گشاد او جوشن (ابوالفرج رونی: ۱۲۳).
۴. جنگ؛ نبرد.

تکاب

لغت‌نامه دهخدا

تکاب . [ ت َ ] (اِ مرکب ) زمین آبکند را گویند و وسط حقیقی دو کوه را نیز گفته اند که دره باشد و زمینی را نیز گویند که از دره و غیر دره که در آن بعضی جا آب فرو رود و از جای دیگر برآید و بعضی جا خشک باشد و در بعضی جا ایستاده و بعضی جا روان باشد و بعضی جاهای آن سبز و مرغزار بود.

تکاف

لغت‌نامه دهخدا

تکاف . [ ت َ ] (اِخ ) دهی به خوزستان ودهی به نیشابور. (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). ازقرای نیشابور است . ابوالحسن بیهقی گوید این لفظ تکاب است یعنی تَک ِ آب و آن عبارتست از گودالی که آب درآن جمع می شود و گوید تکاب الگه ای است در خاک نیشابور که دارالحکومه ٔ آن نُوزآباد (بوی

ارتکاب

لغت‌نامه دهخدا

ارتکاب . [ اِ ت ِ ] (ع مص ) کردن (گناه ، معصیت ). ورزیدن گناه و آنچه بدان ماند. گناه و آنچ بدان ماند کردن . (تاج المصادر بیهقی ). گناه و آنچه بدان ماند بکردن . (زوزنی ): ارتکاب ذنوب ؛ اتیان ذنوب . دستگیری حین ارتکاب . || پیوسته بودن در گناه و غیره . || شروع بکاری کردن . (وطوا

ترجمه مقاله