تیزدستلغتنامه دهخداتیزدست . [ دَ ] (ص مرکب ) جلدکار و توانا و باوقوف و زورآور و قوی . (ناظم الاطباء). جلد. چالاک . چابک . جلددست . چالاک در کارکردن با دست . (از یادداشتهای مرحوم دهخدا). رجوع به تیزدستی شود.
تیزدستیلغتنامه دهخداتیزدستی . [ دَ ] (حامص مرکب ) جلدکاری و توانائی و باقوتی در کار. (ناظم الاطباء). زبردستی و ظلم و ستمگری . (از فهرست ولف ) : چو خاقان جهان بستد از یزدگردببد تیزدستی برآوردگرد. (شاهنامه چ بروخیم ج
تیزدستیلغتنامه دهخداتیزدستی . [ دَ ] (حامص مرکب ) جلدکاری و توانائی و باقوتی در کار. (ناظم الاطباء). زبردستی و ظلم و ستمگری . (از فهرست ولف ) : چو خاقان جهان بستد از یزدگردببد تیزدستی برآوردگرد. (شاهنامه چ بروخیم ج
خپارهلغتنامه دهخداخپاره . [ خ َ رَ/ رِ ] (ص ) چست . چالاک . تیزرو. تیزدست . (ناظم الاطباء) (فرهنگ شعوری ج 1 ص 379). جلد. تند. سریع در امور.
دیودستلغتنامه دهخدادیودست . [ وْ دَ ] (اِ مرکب ) دست دیو. ید شیطان . || (ص مرکب ) کنایه از تیزدست . (از آنندراج ). قابل و زیرک و چابک . (ناظم الاطباء). || کارساز. کارگزار. (ناظم الاطباء).
باشگوگلغتنامه دهخداباشگوگ .[ ] (ص ، اِ) کارگذار. (شعوری ج 1 ورق 171). هنرمند. دانا. تیزدست . (آنندراج ). هنرور. عالم . زرنگ . چابک . زیرک در تدبیر کارها. (ناظم الاطباء) : با گریه ٔ دو چشم شده مطلب دل
چابکدستلغتنامه دهخداچابکدست . [ ب ُ دَ ] (ص مرکب ) تیزدست . ماهر. جلدکار. باوقوف . شتابکار: رجل دمشق الیدین ؛ مرد شتابکار چابکدست . مدره ؛ چرب زبان و چابک دست وقت خصومت و کارزار. (منتهی الارب ) : از روی تو نسختی به چین بردستندآنجا که دو صد بتگر چابکدستنددر پیش
تیزدستیلغتنامه دهخداتیزدستی . [ دَ ] (حامص مرکب ) جلدکاری و توانائی و باقوتی در کار. (ناظم الاطباء). زبردستی و ظلم و ستمگری . (از فهرست ولف ) : چو خاقان جهان بستد از یزدگردببد تیزدستی برآوردگرد. (شاهنامه چ بروخیم ج
