تیززبان

tizzabān

معنی

زبان‌آور؛ فصیح.

مترادف

چیره، ذلیق، بلیغ، فصیح، زبانآور ≠ الکن، پریشزبان، زبانپریش، گنگ، اصم

جست‌وجوی دقیق

تیززبان

لغت‌نامه دهخدا

تیززبان . [ تیزْ، زَ ] (ص مرکب ) زبان آور و بلیغو فصیح . (ناظم الاطباء). ذلق . ذلیق . حلیف . طلق اللسان . طلیق اللسان . حلیف اللسان . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). رجوع به تیززبانی و تیز و دگر ترکیبهای آن شود.

تیززبان

فرهنگ فارسی عمید

زبان‌آور؛ فصیح.

تیززبان

فرهنگ مترادف و متضاد

چیره، ذلیق، بلیغ، فصیح، زبانآور ≠ الکن، پریشزبان، زبانپریش، گنگ، اصم

جست‌وجوی هم‌آوا

تیززبانی

لغت‌نامه دهخدا

تیززبانی . [تیزْ، زَ ] (حامص مرکب ) ذلیق . ذلاقت . طلاقت . فصاحت . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). رجوع به ماده ٔ قبل شود.

جست‌وجوی مشابه

تیززبانی

لغت‌نامه دهخدا

تیززبانی . [تیزْ، زَ ] (حامص مرکب ) ذلیق . ذلاقت . طلاقت . فصاحت . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). رجوع به ماده ٔ قبل شود.

جست‌وجوی متن

طلیق اللسان

فرهنگ فارسی عمید

گشاده‌زبان؛ تیززبان.

چیرهزبان

فرهنگ مترادف و متضاد

تیززبان، زباندار، سخنگزار، سخنور، نطاق ≠ الکن

ذلاقت

فرهنگ فارسی عمید

تیززبان شدن؛ فصیح شدن؛ فصاحت؛ تیززبانی؛ زبان‌آوری؛ گشادهزبانی.

ذلق

فرهنگ فارسی عمید

۱. تیز.۲. تیززبان؛ زبان‌آور؛ فصیح.

ذلق

فرهنگ فارسی معین

(ذِ لِ) [ ع . ] (ص .) چیره زبان ، تیززبان .

جست‌وجوی هم‌آغاز

تیززبانی

لغت‌نامه دهخدا

تیززبانی . [تیزْ، زَ ] (حامص مرکب ) ذلیق . ذلاقت . طلاقت . فصاحت . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). رجوع به ماده ٔ قبل شود.

ترجمه مقاله