تیف گنجلغتنامه دهخداتیف گنج . [ گ َ ] (اِ مرکب ) تیفاگنج . نام نوائی است از موسیقی . (برهان ) (فرهنگ جهانگیری ) (فرهنگ رشیدی ) (انجمن آرا) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). نوائی است از موسیقی قدیم . (فرهنگ فارسی معین ) : گه نوای تیف گنج و گه نوای گنجکاوگه نوای دیف رخش و
طیف‌سنج جِرمی زمان‌پروازیtime-of-flight mass spectrometer, TOF 2واژه‌های مصوب فرهنگستاننوعی طیف‌سنج جِرمی که در آن یون‌ها برمبنای سرعت‌هایشان بدون اعمال هرگونه نیروی بیرونی جدا می‌شوند
تیفاگنجلغتنامه دهخداتیفاگنج . [ گ َ ] (اِ مرکب ) تیف گنج . (برهان ) (آنندراج ). رجوع به تیف گنج شود.
تیفلغتنامه دهخداتیف . (اِ) به زبان گیلان خس وخار و خلاشه را گویند. (برهان ) (ناظم الاطباء) (از انجمن آرا) (از آنندراج ). اکنون نیز در دیه های گیلان تیف گویند. (حاشیه ٔ برهان چ معین ). || نام روز سیزدهم از ماههای ملکی . (انجمن آرا) (آنندراج ).
حناتیفلغتنامه دهخداحناتیف . [ ح َ ] (ع ص ، اِ) ج ِ حنتوف ،آنکه موی روی خود برکند. (مهذب الاسماء). رجوع به حنتوف شود.
کتیفلغتنامه دهخداکتیف . [ ک َ ] (ع اِ) شمشیر پهن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). || آهن پاره ٔ پهنا. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). || آهن پاره ٔ پهن و درازی که در را بدان بندند. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). ج ، کُتف . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). و رجوع ب
کرتیفلغتنامه دهخداکرتیف . [ ک ُ رِ ] (اِ) رستنیی است که در ارسباران ، بورجان و در طوالش ، تمیشبور و در کتول ، تمشک خوانند. (از جنگل شناسی ج 1 ص 270). رجوع به تمشک شود.
