جایگیرلغتنامه دهخداجایگیر. (نف مرکب ) کسی و یا چیزی که جائی را متصرف باشد و ثابت در مکانی بود و برقرار شده و متوطن و مؤثر. (ناظم الاطباء). جای گیرنده . استوار. مَکین . (منتهی الارب ) (ترجمان القرآن ). مُتَمَکِّن . (منتهی الارب ). پذیرفته . مورد قبول : بدو گفت سهراب
زاری زارلغتنامه دهخدازاری زار. [ ی ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب )- به زاری زار ؛ زار زار : مرا ز چشم و سیه زلف یار یاد آمدفرونشستم و بگریستم بزاری زار. فرخی .- || به خواری . به ذلّت . با مذلّت
جایگیر افتادنلغتنامه دهخداجایگیر افتادن . [ اُ دَ ] (مص مرکب ) استوار شدن . جایگزین شدن . رسوخ یافتن . قرار گرفتن : مردمان سیستان همه سوگند بجان او یاد کردندی از محبت او که بدلها جایگیر افتاد. (تاریخ سیستان ).
جایگیر بودنلغتنامه دهخداجایگیر بودن . [ دَ ] (مص مرکب ) پذیرفته گشتن . قبول شدن : چنین داد پاسخ مر او را دبیرکه گر رای من نیستت جایگیرهمان گوی و آن کن که رای آیدت بدان رو که دل رهنمای آیدت .فردوسی .
جایگیر شدنلغتنامه دهخداجایگیر شدن . [ ش ُ دَ ] (مص مرکب ) مقررشدن . استوار شدن . مستقر شدن . جاگیر شدن . || محترم بودن . درمقام عالی بودن . (ناظم الاطباء). - جایگیر شدن در دل کسی ؛ مورد پسند او شدن . محبوب او شدن . - جایگیر شدن در دماغ کسی ؛
جایگیر افتادنلغتنامه دهخداجایگیر افتادن . [ اُ دَ ] (مص مرکب ) استوار شدن . جایگزین شدن . رسوخ یافتن . قرار گرفتن : مردمان سیستان همه سوگند بجان او یاد کردندی از محبت او که بدلها جایگیر افتاد. (تاریخ سیستان ).
جایگیر بودنلغتنامه دهخداجایگیر بودن . [ دَ ] (مص مرکب ) پذیرفته گشتن . قبول شدن : چنین داد پاسخ مر او را دبیرکه گر رای من نیستت جایگیرهمان گوی و آن کن که رای آیدت بدان رو که دل رهنمای آیدت .فردوسی .
جایگیر شدنلغتنامه دهخداجایگیر شدن . [ ش ُ دَ ] (مص مرکب ) مقررشدن . استوار شدن . مستقر شدن . جاگیر شدن . || محترم بودن . درمقام عالی بودن . (ناظم الاطباء). - جایگیر شدن در دل کسی ؛ مورد پسند او شدن . محبوب او شدن . - جایگیر شدن در دماغ کسی ؛