جحیلغتنامه دهخداجحی . [ ج ُ حا ] (اِخ ) دجین بن ثابت ، مکنی به ابوالغض و مشهور به جحا است . وی از قبیله ٔ فزاره بود ودر اوایل قرن دوم هجری در کوفه میزیست و با ابومسلم خراسانی معاصر بود. حکایات مضحکی از او منقول است . (از ریحانة الادب ج 4 ص <span class="hl" d
جه جهلغتنامه دهخداجه جه . [ ج ِ ج ِ ] (اِخ ) دهی از دهستان هلایجان بخش ایزه ٔ شهرستان اهواز. کوهستانی معتدل است . سکنه 195 تن . آب آن از چشمه و محصول آن غلات و شغل اهالی زراعت است . راه مالرو دارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6</span
زه زهلغتنامه دهخدازه زه . [ زِه ْ زِه ْ ] (صوت مرکب ) ادات تحسین . تأکید زه . (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به زه شود.
جحیشلغتنامه دهخداجحیش . [ ج ُ ح َ ] (ع اِ مصغر) کره خر کوچک . (ناظم الاطباء). مصغر جَحْش . (از منتهی الارب ) (آنندراج ) (از قطر المحیط). و رجوع به جحش شود.- امثال : عش یا جُحیش ینبت الحشیش . (ازمنتهی الارب ) (ناظم الاطباء)؛ یعنی کره خر
جحیشلغتنامه دهخداجحیش .[ ج َ ] (ع اِ) کرانه . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). شق . جانب . (از قطر المحیط). || ناحیه . (منتهی الارب ) (قطر المحیط). || (ص )تنها. الفرید الذی لایزحمه فی داره مزاحم . یقال : نزل فلان جحیشاً؛ اذا نزل حریداً فریداً. (از ذیل اقرب الموارد). حل فلان ٌ جحیشاً؛
جحیفةلغتنامه دهخداجحیفة. [ ] (اِخ ) از روات است و روایتی در تاریخ الخلفا از او نقل شده است . (از تاریخ الخلفا ص 40).
ابوالغصنلغتنامه دهخداابوالغصن . [ اَ بُل ْ غ ُ ] (اِخ ) دجین بن ثابت بن دجین بصری . معروف به جحی . از روات حدیث است و در اینکه ابوالغصن جحی معروف ، صاحب حکایات است یا نه اختلاف است .
جحالغتنامه دهخداجحا. [ ج ُ ] (اِخ ) مردی از مفضلین که کتاب نوادری بنام او تألیف گردیده است . (از الفهرست ). رجوع به جحی شود.
دجینلغتنامه دهخدادجین . [ دُ ج َ ] (اِخ ) ابن ثابت مکنی به ابوالغصن تابعی است . و «جحی » اوست و گفته اند غیر اوست . (منتهی الارب ).
جوحیلغتنامه دهخداجوحی . (اِخ ) نام مسخره ای که بغایت ظریف بود. (غیاث اللغات از مصطلحات ). جوحی و جحی نام مسخره ایست . (آنندراج ) : ره حرف کرم تا کی کنم طی نخواهد گشت جوحی حاتم طی . یحیی کاشی .جوحی نداشت کاری بر خویش زد درفشی .
احمدلغتنامه دهخدااحمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن جحی بن موسی الحسبانی دمشقی ملقب به تقی الدین . وی ذیلی بر وفیات شیخ تقی الدین بن رافع دارد. وفات او به سال 816 هَ . ق . بود.
جحیشلغتنامه دهخداجحیش . [ ج ُ ح َ ] (ع اِ مصغر) کره خر کوچک . (ناظم الاطباء). مصغر جَحْش . (از منتهی الارب ) (آنندراج ) (از قطر المحیط). و رجوع به جحش شود.- امثال : عش یا جُحیش ینبت الحشیش . (ازمنتهی الارب ) (ناظم الاطباء)؛ یعنی کره خر
جحیشلغتنامه دهخداجحیش .[ ج َ ] (ع اِ) کرانه . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). شق . جانب . (از قطر المحیط). || ناحیه . (منتهی الارب ) (قطر المحیط). || (ص )تنها. الفرید الذی لایزحمه فی داره مزاحم . یقال : نزل فلان جحیشاً؛ اذا نزل حریداً فریداً. (از ذیل اقرب الموارد). حل فلان ٌ جحیشاً؛
جحیفةلغتنامه دهخداجحیفة. [ ] (اِخ ) از روات است و روایتی در تاریخ الخلفا از او نقل شده است . (از تاریخ الخلفا ص 40).
جحیملغتنامه دهخداجحیم . [ ج َ ] (ع ص ، اِ) آتش سخت شعله زن . (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از قطر المحیط). || آتش توبرتو. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || هر آتش بزرگ که در مغاکی افروخته باشند. (منتهی الارب ) (از قطر المحیط) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). آتش بزرگ . (تر