جشنگاهلغتنامه دهخداجشنگاه . [ ج َ] (اِ مرکب ) جای جشن . گاه جشن . جای سرور و شادمانی .جائی که در آن بزم و جشن بر پا میکنند : از ایوان بیامد [ خسرو پرویز ] بدان جشنگاه بیاراست پالیزبان جای شاه یکی نغز دستان بزد [ باربد ] بر درخت کز آن خیره شد مرد بیداربخت
جسنهلغتنامه دهخداجسنه . [ ج ُ ن َ ] (ع اِ) ماهیی است گرد مانند کژدم دو قرن دارد. (منتهی الارب ) (آنندراج ). یک نوع ماهی گردی که مانند کژدم دو شاخ دارد. (از ناظم الاطباء).
جشنگهلغتنامه دهخداجشنگه . [ ج َ گ َ ه ْ ] (اِ مرکب ) جشنگاه . جای جشن . جای شادمانی و سرور : بر این جشنگه بر ندیدیم کس ترا بینم ای سرو آزاد بس . فردوسی .بگویش که تو مردمی یا پری برین جشنگه بر همی بگذری . فر
جشنهلغتنامه دهخداجشنه . [ ج ُ ش ُن ْ ن َ ] (ع اِ) نام مرغی است . (منتهی الارب ). ظاهراً صورتی دیگر از جشنه به تخفیف نون است .
جشنهلغتنامه دهخداجشنه . [ ج ُ ن َ ] (ع اِ) پرنده ای است سیاه رنگ که در ریگزارها لانه می گذارد. (تاج العروس ) (لسان العرب ). نام مرغی است . (منتهی الارب ).
جشینهلغتنامه دهخداجشینه . [ ج َ ن َ / ن ِ ] (اِ) آنچه چرمه رنگ بودو گفته اند با «چ » هم آمده است . (شرفنامه ٔ منیری ).
چشنگهلغتنامه دهخداچشنگه . [ چ َ گ َه ْ ] (اِ مرکب ) جشنگاه . چشنگاه . جای جشن و محل سور و ضیافت . و رجوع به چشن و جشن و چشنگاه شود.
کلوبلغتنامه دهخداکلوب . [ ک ُ ] (فرانسوی / انگلیسی ، اِ) باشگاه . انجمن . (فرهنگ فارسی معین ). باشگاه . جشنگاه . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
جشنگهلغتنامه دهخداجشنگه . [ ج َ گ َ ه ْ ] (اِ مرکب ) جشنگاه . جای جشن . جای شادمانی و سرور : بر این جشنگه بر ندیدیم کس ترا بینم ای سرو آزاد بس . فردوسی .بگویش که تو مردمی یا پری برین جشنگه بر همی بگذری . فر
نظاره شدنلغتنامه دهخدانظاره شدن . [ ن َ رَ / رِ ش ُ دَ ] (مص مرکب ) خیره شدن : بیاراست جشنی که خورشید و ماه نظاره شدند اندر آن جشنگاه . فردوسی .نهادند بر دشت هیزم دو کوه جهانی نظاره شده همگروه .
بت آرایلغتنامه دهخدابت آرای . [ ب ُ ] (نف مرکب ) بت تراش . پیکرآرای . آرایش دهنده و زینت کننده ٔبت . که بت تراشد. بت ساز. پردازنده ٔ بت : یکی جشنگاه است از ایدر نه دورکه سازد پدرْم اندران بیشه سورکه دارند فرخ مر آن جای رانشانند آنجا بت آرای رابود تا در
