لغتنامه دهخدا
ظفار. [ ظَ ] (اِخ ) شهری است به یمن نزدیک صنعاء که عود و جزع یمانی بدانجا منسوب است و مسکن ملوک حِمْیَر آنجا بود و «ملک یمن در عهد منوچهر، شمسو بن الاملوک بود بر طاعت او و پسر همچنین و مدینه ٔ ظفار نهاد به یمن اندر». (مجمل التواریخ و القصص ). برخی ظفار را همان صنعاء دانسته ان