جفاپیشهلغتنامه دهخداجفاپیشه . [ ج َ ش َ / ش ِ ] (ص مرکب ) جافی . که جفا پیشه دارد. که کار او جفاست . جفاکار.ظالم و ستمکار. (برهان ). ستمگر. (ناظم الاطباء). آن که پیشه ٔ او ظلم و ستم باشد. (آنندراج ) : جفاپیشه بدگوهرافراسیاب ز کینه
جفاسةلغتنامه دهخداجفاسة. [ ج َ س َ ] (ع ص ) ناگوارد.(منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). رجوع به گواردن شود.
جفاسةلغتنامه دهخداجفاسة. [ ج َ س َ ] (ع مص ) ناگوارد شدن . (منتهی الارب ). تخمه شدن . (المنجد). تحلیل نرفتن . هضم نشدن .
جفاپیشگیلغتنامه دهخداجفاپیشگی . [ ج َ ش َ / ش ِ ] (حامص مرکب ) کار جفاپیشه . عمل جفاپیشه . عمل جفاکار. جفاکاری . جفاپیشه بودن . ستم و ظلم را پیشه ٔ خود ساختن . رجوع به جفاپیشه و ظلم شود.
جفاپیشگیلغتنامه دهخداجفاپیشگی . [ ج َ ش َ / ش ِ ] (حامص مرکب ) کار جفاپیشه . عمل جفاپیشه . عمل جفاکار. جفاکاری . جفاپیشه بودن . ستم و ظلم را پیشه ٔ خود ساختن . رجوع به جفاپیشه و ظلم شود.
جفاکیشلغتنامه دهخداجفاکیش . [ ج َ ] (ص مرکب ) جفاکار. جفاپیشه . آن که جفا و ستم ورزی کیش و آیین اوست . آن کس که شیوه و کار او جفا کردن و ستم روا داشتن است . رجوع به جفاپیشه شود.