جندیلغتنامه دهخداجندی . [ ج ُ ] (ع ص نسبی ) منسوب به جند. لشکری . (منتهی الارب ). سرباز. (آنندراج ). فردی از لشکر. (اقرب الموارد). سپاهی . || زنی روسپی که درمیان لشکریان بکار میپرداخت . (فرهنگ فارسی معین ).
جندیفرهنگ فارسی معین(جُ) [ معر - فا. ] (ص نسب ) 1 - لشکری ، سپاهی . 2 - زنی روسپی که در میان لشکریان به کار می پردازد.
جنیدیلغتنامه دهخداجنیدی . [ ج ُ ن َ ] (اِخ )از شاعران عهد سامانی است . عوفی درباره ٔ وی گوید: محمدبن عبداﷲ مکنی به ابوعبداﷲ از افاضل ادبا و اماثل فضلاء بود و در تازی و پارسی او را قدرتی تمام و بر نظم و نثر او را مهارتی شامل و ابومنصور ثعالبی در یتیمةالدهر ذکر او را آورده است و در میان شعرا صاح
زندپیچیلغتنامه دهخدازندپیچی . [ زَ ] (اِ مرکب ) جامه ٔ فراخ ریسمانی سفید گنده و هنگفت و سطبری باشد که پارچه ٔ آن را بسیار سفت بافته باشند و بعضی گویند: زندپیچی پارچه ای باشد در نهایت درشتی و سفتی . (برهان ) (ناظم الاطباء). جامه ٔ سفت و سطبر و در فرهنگ به جای یاء، نون آورده بمعنی کرباس گنده و سفت
زندگیلغتنامه دهخدازندگی . [ زِ دَ / دِ ] (حامص ، اِ) زندگانی . (از فرهنگ فارسی معین ). حیوة. (ناظم الاطباء). حیات . محیا. حیوان . نقیض مرگ . زندگانی . مقابل مردگی . مقابل مرگ و ممات . و آن صفتی است مقتضی حس و حرکت . (از یادداشتهای بخط مرحوم دهخدا) <span class=
زندیلغتنامه دهخدازندی . [ زَ ] (ص نسبی ) مجوس . زندیق معرب آن . (فرهنگ رشیدی ). نام طایفه ای است از زردشتی ها و کتابی دارند بنام زند و زندیک و زندیق یعنی قائل به این کتاب . و مانی معروف اولین زندیق بوده . (از انساب سمعانی ). رجوع به زندیق شود. || منسوب است به زند که از قرای بخارا است . (از ان
جندیوخسرهلغتنامه دهخداجندیوخسره . [ ج َ خ ُ رَ ] (اِخ ) نام یکی از مدائن هفتگانه ٔ کسری است که آنرا رومیةالمداین خوانند چه که مانند انطاکیه بنا شده است . منصور، ابومسلم خراسانی را در اینجا بقتل رسانید. (از معجم البلدان ) (مراصد).
جندیانلغتنامه دهخداجندیان . [ ج ُ ] (اِ) ج ِ جندی . لشکریان :از خدا لابه کنان آن جندیان که بده باد ظفر ای حکمران .مولوی .
جندیسابورلغتنامه دهخداجندیسابور. [ ج ُ دَ ] (اِخ ) شهری است در خوزستان که آنرا شاپوربن اردشیر بنا کرد. (معجم البلدان ). رجوع به جندشاپور و گندی شاپور و جندیشاپور و جندیشاهبور و نخبةالدهر دمشقی ص 110، 179 شود.
جندیشاپورلغتنامه دهخداجندیشاپور. [ ج ُ ] (اِخ ) رجوع به جندیسابور و جندشاپور و گندی شاپور و جندیشاهبور شود.
جندیشاهبورلغتنامه دهخداجندیشاهبور. [ ج ُ دَ ] (اِخ ) صورتی از جندیسابور و جندیشاپور، در برخی از اشعار عربی بدین صورت آمده است . رجوع به معجم البلدان شود.
جندیوخسرهلغتنامه دهخداجندیوخسره . [ ج َ خ ُ رَ ] (اِخ ) نام یکی از مدائن هفتگانه ٔ کسری است که آنرا رومیةالمداین خوانند چه که مانند انطاکیه بنا شده است . منصور، ابومسلم خراسانی را در اینجا بقتل رسانید. (از معجم البلدان ) (مراصد).
جندیانلغتنامه دهخداجندیان . [ ج ُ ] (اِ) ج ِ جندی . لشکریان :از خدا لابه کنان آن جندیان که بده باد ظفر ای حکمران .مولوی .
جندیسابورلغتنامه دهخداجندیسابور. [ ج ُ دَ ] (اِخ ) شهری است در خوزستان که آنرا شاپوربن اردشیر بنا کرد. (معجم البلدان ). رجوع به جندشاپور و گندی شاپور و جندیشاپور و جندیشاهبور و نخبةالدهر دمشقی ص 110، 179 شود.
جندیشاپورلغتنامه دهخداجندیشاپور. [ ج ُ ] (اِخ ) رجوع به جندیسابور و جندشاپور و گندی شاپور و جندیشاهبور شود.
جندیشاهبورلغتنامه دهخداجندیشاهبور. [ ج ُ دَ ] (اِخ ) صورتی از جندیسابور و جندیشاپور، در برخی از اشعار عربی بدین صورت آمده است . رجوع به معجم البلدان شود.
حرجندیلغتنامه دهخداحرجندی . [ ح ُ ج ُ ] (اِخ ) ده کوچکی است از دهستان حرجند بخش مرکزی شهرستان کرمان در 85هزارگزی شمال باختری کرمان و سی هزارگزی راه مالرو شاهزاده محمد.40 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج <span class="hl
تاج خجندیلغتنامه دهخداتاج خجندی . [ ج ِ خ ُ ج َ ] (اِخ ) محمدبن علی بن محمد معروف به تاج الخجندی . او راست : «بستان العطارین ». بفارسی . (از کشف الظنون چ 1 استانبول ج 1 ص 197).
خجندیلغتنامه دهخداخجندی . [ ج ُ ج َ ] (اِخ ) حاجی خلیفه درباره ٔ او می آورد او راست : «فتاوی الخجندی » و در این اثر فتاوی جمعی از مشایخ عصر او که تفصیل نام آنها در کشف الظنون آمده مندرج است . (از کشف الظنون ).
خجندیلغتنامه دهخداخجندی . [ خ ُ ج َ ] (اِخ ) جمال الدین محمودبن عبداللطیف بن محمدبن ثابت خجندی با برادرش صدرالدین محمد بخدمت جمال الدین جواد پیوست و پس از مدتی سلطان مسعود از ایشان راضی شد خلعت وتشریف برای ایشان فرستاد و ایشان به اصفهان مراجعت کردند عمادالدین کاتب میگوید در سنه ٔ <span class="
خجندیلغتنامه دهخداخجندی . [ خ ُ ج َ ] (اِخ ) حامدبن خضر خجندی ، مکنی به ابومحمود از بزرگان علمای ریاضی اسلام است . رجوع به حامدبن خضر خجندی شود.
