جوجگکلغتنامه دهخداجوجگک . [ جو ج َ گ َ ] (اِ مصغر) جوژگک . مصغرجوجه . جوجه ٔ کوچک . (فرهنگ فارسی معین ) : ای جوجگک به سال و ببالا بلند زه !ای با دو زلف بافته چون دو کمند زه !طاهر فضل .
جوجگکفرهنگ فارسی عمیدجوجۀ کوچک: ◻︎ ای جوجگک به سال و به بالا بلند، زه / ای باد و زلف بافتهٴ چون دو کمند، زه (طاهربن فضل: شاعران بیدیوان: ۱۷۰).
جوزقلغتنامه دهخداجوزق . [ ج َ / جو زَ ] (معرب ، اِ) جوزق پنبه ؛ معرب کوزه ٔ پنبه ، غلاف پنبه که هنوزپنبه از آن برنیاورده باشند. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). غوزه ٔ پنبه قبل از شکفتن . معرب گوزه . (غیاث )(آنندراج ). کولک . (ملخص اللغات حسن خطیب کرمانی ).
جوزقلغتنامه دهخداجوزق . [ ج َ زَ ] (اِخ ) از نواحی نیشابور است . گروهی از محدثان بدان منسوب و به جوزقی معروفند. رجوع به معجم البلدان شود.
جوزکلغتنامه دهخداجوزک . [ ج َ زَ ] (اِخ ) دهی است ازدهستان سملقان بخش مانه ٔ شهرستان بجنورد. کوهستانی و گرمسیری . رجوع به فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9 شود.
زوزکلغتنامه دهخدازوزک . [ زَ / زُو زَ ] (اِ) تخم یک نوع لوبیایی معروف به لوبیای خوک . || نام علفی . (ناظم الاطباء). رجوع به لسان العجم شعوری ج 2 ورق 34 شود.
جوجگکانلغتنامه دهخداجوجگکان . [ جو ج َ گ َ ] (اِ مصغر) ج ِ جوجگک . جوجه های خرد و کوچک : آبی چو یکی جوژگک از خایه بجسته چون جوجگکان از تن او موی برسته .منوچهری .
جوژگکلغتنامه دهخداجوژگک . [ ژَ گ َ ] (اِ مصغر) جوجگک . مصغر جوجه . جوجه ٔ خرد : آبی چو یکی جوژگک از خایه بجسته چون جوجگکان بر تن او موی برُسته .منوچهری .
بافتهلغتنامه دهخدابافته . [ ت َ / ت ِ ] (ن مف ) منتسج . نعت مفعولی از بافتن . منسوج . نسیج . (آنندراج ). سطحی منسوج پدید آمده از گره خوردن و درهم شدن تارها و پودها چنانکه در قالی و کرباس و پارچه و جز آن : دویاره ، یکی طوق با افسری <
آبیلغتنامه دهخداآبی . (اِ) میوه ٔ بزرگتر از سیب برنگ زرد پرزدار و از سوی دم و سرترنجیده و برگ درخت آن با پرز و مخملی و رنگ و پوست چوب آن بسیاهی مایل . بهی . بِه ْ. سفرجل : آبی مگر چو من ز غم عشق زرد گشت وز شاخ همچو چوک بیاویخت خویشتن . به
جوجگکانلغتنامه دهخداجوجگکان . [ جو ج َ گ َ ] (اِ مصغر) ج ِ جوجگک . جوجه های خرد و کوچک : آبی چو یکی جوژگک از خایه بجسته چون جوجگکان از تن او موی برسته .منوچهری .