حانوتلغتنامه دهخداحانوت . (ع اِ) حانیة. حاناة. دکان می فروش . (منتهی الارب ). میخانه . خرابات . || دکان . (کشف اللغات ) (لطائف اللغات ) (دهار) (غیاث اللغات ) : گفت بد موقوف این لت لوت من آب حیوان برددر حانوت من . مولوی .که شبلی ز حا
حانوتیلغتنامه دهخداحانوتی . (اِخ ) محمدبن عمر حانوتی ، ملقب به شمس الدین . فقیهی از حنفیان اهل قاهره (928-1010 هَ . ق .). او راست : اجابةالسائلین در فقه . فتاوی حانوتی . (الاعلام زرکلی ص 941 از
حانثلغتنامه دهخداحانث . [ ن ِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از حنث . شکننده ٔقسم . خلاف کننده ٔ قسم . شکننده ٔ سوگند. سوگندشکننده . سوگندشکن . || زنهارخوار. || خلف وعده کننده . خلف عهد کننده . || مائل شده ازحق به باطل . || مائل شده از باطل به حق .- حانث گردانیدن کسی را ؛ مائل
حانطلغتنامه دهخداحانط. [ ن ِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از حنوط. || احمر حانط؛ نیک سرخ . سخت سرخ . سرخ سرخ . سرخی سرخ . احمر قانی . || ثمره ٔ غضا. || ادیم حانط؛ پوست سرخ رنگ . || مرد باگندم . مرد با گندم بسیار. || حانطالصرة؛ خداوند صره ٔ کلان . بسیاردرم . || حانطالی ّ؛ دشمن است با من و کینه دارد. (من
حانوتیلغتنامه دهخداحانوتی . (اِخ ) محمدبن عمر حانوتی ، ملقب به شمس الدین . فقیهی از حنفیان اهل قاهره (928-1010 هَ . ق .). او راست : اجابةالسائلین در فقه . فتاوی حانوتی . (الاعلام زرکلی ص 941 از
حوانیتلغتنامه دهخداحوانیت . [ ح َ ] (ع اِ) ج ِ حانوت . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء). رجوع به حانوت شود.
حانیلغتنامه دهخداحانی . (ع ص نسبی ) منسوب به حانوت . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). صاحب حانوت . (اقرب الموارد). || منسوب به شهر حانی ، و حنوی برخلاف قیاس است . (منتهی الارب ).
قربجلغتنامه دهخداقربج . [ ق ُ ب َ ] (اِ) دکان می فروش . (منتهی الارب ). حانوت . (اقرب الموارد). رجوع به قربق شود.
کابارهلغتنامه دهخداکاباره . [ رِ ] (فرانسوی ، اِ) میکده . دکان مشروب فروشی (شراب فروشی ). خرابات . حانوت . میخانه . شرابخانه .
حانوتیلغتنامه دهخداحانوتی . (اِخ ) محمدبن عمر حانوتی ، ملقب به شمس الدین . فقیهی از حنفیان اهل قاهره (928-1010 هَ . ق .). او راست : اجابةالسائلین در فقه . فتاوی حانوتی . (الاعلام زرکلی ص 941 از
