حباللغتنامه دهخداحبال . [ ح َ ] (اِخ ) دهی از دهستان نهرهاشم بخش مرکزی شهرستان اهواز در 33هزارگزی جنوب باختری اهواز و چهارهزارگزی باختر راه آهن اهواز - خرمشهر. دشت . گرمسیر. سکنه 75 تن شیعه ٔ فارس و عرب . آب آن از چاه ، محصول
حباللغتنامه دهخداحبال . [ ح َ ] (اِخ ) نام یکی از روستاهای وادی موسی از حبال سراة واقع در نزدیکی کرک شام . (معجم البلدان ).
حباللغتنامه دهخداحبال . [ ح َب ْ با ] (اِخ ) ابراهیم . حافظ و امام محدث بزرگ مصر، مکنی به ابواسحاق بن سعیدبن عبداﷲ نعمانی بالموالاة. مولد او بسال 391 هَ . ق . و از عبدالغنی بن سعید و ابن نظیف روایت دارد. و ابوبکربن عبدالباقی از او روایت کند. و ابن ناصر حافظ ا
حباللغتنامه دهخداحبال . [ ح َب ْ با ] (اِخ ) ابواسحاق . (منتهی الارب ). محدث مصر و حافظها فی زمن الفاطمیین . (تاج العروس ). رجوع به حبال ابراهیم شود.
حباللغتنامه دهخداحبال . [ ح َب ْ با ] (اِخ ) ابوالخیر محمد افندی . او راست : برنامج المکتبة الخالدیة العمومیة المؤسسة فی القدس سنة 1318 هَ . ق . مشتمل بر معرفی هزارواندی کتاب ، برخی مطبوع و برخی مخطوط و در القدس بسال 1900 م
حبائللغتنامه دهخداحبائل . [ ح َ ءِ ] (ع اِ) ج ِ حِبالة. دامهای صیادان ، و در حدیث است : النساء حبائل الشیطان ؛ زنان پایدامهای دیو باشند. و صاحب غیاث اللغات معنی رسنها و پابندهانیز به کلمه داده است : دام حبائل را (؟) جهان نام نهاده اند. (جهانگشای
حبایللغتنامه دهخداحبایل . [ ح َ ی ِ ] (ع اِ) رجوع به حبائل شود : چو دیدم رفتن آن بیسراکان بدان گشنی روان زیر حبایل . منوچهری .گشادم هر دو زانوبندش از پای چو مرغی کش گشایند از حبایل .منوچهری .
هباللغتنامه دهخداهبال . [ هََ ] (ع اِ) نام درختی است که از آن تیر سازند. (اقرب الموارد) (معجم متن اللغة). درختی است . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
هباللغتنامه دهخداهبال . [ هََ ب ْ با ] (ع ص ) کسب کننده و ورزنده ٔ حیله ساز. (ناظم الاطباء). ورزنده ٔ حیله ساز. (منتهی الارب ). کاسب محتال . (اقرب الموارد) (معجم متن اللغة) (تاج العروس ). ذوالرمة گوید : او مطعم الصید هبال لبغیته الفی اباه بذاک الکسب یکتسب .
حبالةلغتنامه دهخداحبالة. [ ح َ بال ْ ل َ ] (ع مص ) رفتن . و کل فعالّة مشددة جائز تخفیفها کحمارة القیظ و صبارة البرد الا الحبالة فانها لاتخفف . (منتهی الارب ).
حبالةلغتنامه دهخداحبالة. [ ح ِ ل َ ] (ع اِ) دام . احبول . احبولة. (منتهی الارب ). پای دام . (نصاب ) (دستوراللغة) (منتهی الارب ). دام صیاد. (منتهی الارب ). دام داهول . (محمودبن عمر ربنجنی ). و در بعض از لغت نامه ها:نوعی از دام . و در نسخه ای از مهذب الاسماء: دام آهو.و صاحب غیاث اللغات بنقل از م
حبالیلغتنامه دهخداحبالی . [ ح َ لا ] (ع ص ، اِ) ج ِ حُبْلی ̍. آبستنان : و دانست که شرفات [ آمال ] در انحطاط است و حبالای امانی او در اسقاط. (جهانگشای جوینی ).
حبالیلغتنامه دهخداحبالی . [ ح ِ ] (اِخ ) یوسف پسر ابراهیم پسر مرزوق بن حمدان ، مکنی به ابویعقوب صهیبی حبالی . وی به مرو شد و در آنجا بنزد ابومنصور محمدبن علی بن محمد مروزی فقه آموخت . او مردی قانع بود و ابوالقاسم حافظ گوید از وی حدیث شنودم . و شافعی مذهب بود و در آن هنگام که خوارزمشاه اقسر [ ظ
قمطلغتنامه دهخداقمط. [ ق ُ م ُ ] (ع اِ) حبال المکاید. (اقرب الموارد). و این مجاز است . (تاج العروس ).
ابوالمظفرلغتنامه دهخداابوالمظفر. [ اَ بُل ْ م ُ ظَف ْ ف َ ] (اِخ ) ترمذی . رجوع به ابوالمظفر حبال بن احمد... شود.
رسن بافلغتنامه دهخدارسن باف . [ رَ سَم ْ ] (نف مرکب ) رسن بافنده . که رسن ببافد. (یادداشت مؤلف ). حبال . (دهار).
بوفلانلغتنامه دهخدابوفلان . [ ف ُ ] (ع اِ مرکب ) فرزند شخصی مجهول . ناشناخته : حبل ایزد حیدر است او را بگیروز فلان و بوفلان بگسل حبال .ناصرخسرو.
حبالةلغتنامه دهخداحبالة. [ ح َ بال ْ ل َ ] (ع مص ) رفتن . و کل فعالّة مشددة جائز تخفیفها کحمارة القیظ و صبارة البرد الا الحبالة فانها لاتخفف . (منتهی الارب ).
حبالةلغتنامه دهخداحبالة. [ ح ِ ل َ ] (ع اِ) دام . احبول . احبولة. (منتهی الارب ). پای دام . (نصاب ) (دستوراللغة) (منتهی الارب ). دام صیاد. (منتهی الارب ). دام داهول . (محمودبن عمر ربنجنی ). و در بعض از لغت نامه ها:نوعی از دام . و در نسخه ای از مهذب الاسماء: دام آهو.و صاحب غیاث اللغات بنقل از م
حبالیلغتنامه دهخداحبالی . [ ح َ لا ] (ع ص ، اِ) ج ِ حُبْلی ̍. آبستنان : و دانست که شرفات [ آمال ] در انحطاط است و حبالای امانی او در اسقاط. (جهانگشای جوینی ).
حبالیلغتنامه دهخداحبالی . [ ح ِ ] (اِخ ) یوسف پسر ابراهیم پسر مرزوق بن حمدان ، مکنی به ابویعقوب صهیبی حبالی . وی به مرو شد و در آنجا بنزد ابومنصور محمدبن علی بن محمد مروزی فقه آموخت . او مردی قانع بود و ابوالقاسم حافظ گوید از وی حدیث شنودم . و شافعی مذهب بود و در آن هنگام که خوارزمشاه اقسر [ ظ
احباللغتنامه دهخدااحبال . [ اِ ] (ع مص ) آبستن کردن . (تاج المصادر) (منتهی الارب ). || احبال عضاه ؛ پریشان افتادن گل آن و پژمرده گردیدن . (منتهی الارب ). || بر بیاوردن کشت . (زوزنی ).
ابراهیم بن سعید حباللغتنامه دهخداابراهیم بن سعید حبال . [ اِ م ِ ن ِ س َ دِ ح َب ْ با ] (اِخ ) یکی از اکابر محدثین مصر است ودر نودویک سالگی به سال 482 هَ .ق . وفات کرده است .
ابواسحاق حباللغتنامه دهخداابواسحاق حبال . [ اَ اِ ق ِ ح َب ْ با ] (اِخ ) رجوع به ابراهیم سعید حبال شود.
