حجتلغتنامه دهخداحجت . [ ح ُج ْ ج َ ] (ع اِ) نمودار. دلیل . بینة. برهان . سلطان . امثولة. ثبت . آوند. (؟) آنچه بدان دعوی ثابت شود. مادل به علی صحة الدعوی . و قیل الحجة و الدلیل واحد. (تعریفات جرجانی ص 56). تهانوی گوید: بالضم ، مرادف للدلیل . کما فی شرح الطوال
حجتلغتنامه دهخداحجت . [ ح ُج ْ ج َ ] (ع اِ) یکی از دوازده مبلغ باطنیان هر امام ، و آن رتبتی است فوق داعی و دون داعی مأذون ، و حجت خراسان لقب ناصرخسرو شاعر است : حجت و برهان مجوی جز که ز حجت چون عدوی حجتی و داعی و مأذون . ناصرخسرو.<b
حجتلغتنامه دهخداحجت . [ ح ُج ْ ج َ] (اِخ ) یا حجةالعصر یا حجةالزمان یا حجةالخلف لقب امام دوازدهم شیعه محمدبن حسن العسکری مهدی (ع ) است .
حجتفرهنگ فارسی عمید۱. آنچه به آن دعوی یا مطلبی را ثابت میکنند؛ برهان؛ دلیل؛ نمودار.۲. سند؛ مدرک.⟨ حجت بارد: [مجاز] حجت سست و ضعیف.
حجیتلغتنامه دهخداحجیت . [ ح ُج ْ جی ی َ ] (ع مص جعلی ،اِ مص ) حجت بودن . حجیت خبر واحد بحثی است از اصول فقه . رجوع به خبر واحد شود. حجیت اجماع بحثی است از اصول فقه و رجوع به اجماع شود. حجیت ظن و حجیت قطع بحثهائی است از همان علم . رجوع بکلمه ٔ قطع و ظن شود.
هجدلغتنامه دهخداهجد. [ هَِ ج ِ ] (ع اِ صوت ) کلمه ای است که بدان اسب را زجر می کنند. (ناظم الاطباء). زجری است مر اسب را. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد) (از معجم متن اللغة). صوتی است که بدان اسب را برانند.
حجتیلغتنامه دهخداحجتی . [ ح ُج ْ ج َ ] (ص نسبی ) شخص بحث کننده . نیک دلیل آور. دلیل آور مُصِّر. (ناظم الاطباء).
حجتینلغتنامه دهخداحجتین . [ ح ُج ْ ج َ ت َ ] (ع اِ) تثنیه ٔ حجت . و حجتین یا حجتان لقبی بود که آزادیخواهان صدر مشروطیت به مرحوم سیدعبداﷲ بهبهانی و سیدمحمد طباطبائی میدادند. رجوع به آیتین شود.
حجتاللهفرهنگ نامها(تلفظ: hojjatollāh) (عربی) برهان حق تعالی ؛ (در تصوف) انسان کامل که حجت حق بر خلق است .
حجت گویالغتنامه دهخداحجت گویا. [ ح ُج ْ ج َت ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) دلیل روشن : نافه گفتش یافه کم گو کآیت معنی مراست اینک اینک حجت گویا دم بویای من .خاقانی (از آنندراج ).
حجت آبادلغتنامه دهخداحجت آباد. [ ح ُج ْ ج َ ] (اِخ ) ده کوچکی است از دهستان نیگنان بخش بشرویه سر راه شوسه ٔ عمومی نیگنان .دامنه و گرم سیر است . (فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9).
حجاجلغتنامه دهخداحجاج . [ ح ِ ] (ع مص ) محاجة. (زوزنی ). با کسی حجت گفتن . (زوزنی ) (ترجمان القرآن ). حجت آوردن . خصومت کردن . (منتهی الارب ). با کسی حجت گفتن . (تاج المصادر بیهقی ). با یکدیگر حجت گفتن . (دستور اللغة نطنزی ). حجت آوردن بر یکدیگر.
مبصرلغتنامه دهخدامبصر. [ م َ ص َ ] (ع اِ) حجت . (منتهی الارب ) (آنندراج ). حجت . دلیل واضح . (از اقرب الموارد). حجت و حجت واضح و آشکار. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون ).
حجت گویالغتنامه دهخداحجت گویا. [ ح ُج ْ ج َت ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) دلیل روشن : نافه گفتش یافه کم گو کآیت معنی مراست اینک اینک حجت گویا دم بویای من .خاقانی (از آنندراج ).
حجت آبادلغتنامه دهخداحجت آباد. [ ح ُج ْ ج َ ] (اِخ ) ده کوچکی است از دهستان نیگنان بخش بشرویه سر راه شوسه ٔ عمومی نیگنان .دامنه و گرم سیر است . (فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9).
حجت آوردنلغتنامه دهخداحجت آوردن . [ ح ُج ْ ج َ وَ دَ ] (مص مرکب ) دلیل آوردن . احتجاج . استدلال . ادلاء. (تاج المصادر بیهقی ) (مهذب الاسماء) (ترجمان القرآن عادل بن علی ) تعاکظ. (منتهی الارب ). تعذر؛ عذر و حجت آوردن . (منتهی الارب ) : حجت آری که همی جاه و بزرگی طلبی
حجت استوارلغتنامه دهخداحجت استوار. [ ح ُج ْ ج َ ت ِ اُ ت ُ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایت از کتب آسمانی است عموماً و قرآن کریم خصوصاً. (برهان قاطع). قرآن . (مجموعه ٔ مترادفات ص 272). قرآن مجید. (شرفنامه ٔ منیری ) : رساننده ٔ حجت استوار.
حجت اصفهانیلغتنامه دهخداحجت اصفهانی . [ ح ُج ْ ج َ ت ِ اِ ف َ ] (اِخ ) در تذکره ٔ روز روشن شعر او آمده و گویامقصود وی ناصرخسرو علوی باشد. (الذریعه ج 9 ص 233).
حسن حجتلغتنامه دهخداحسن حجت . [ ح َ س َ ن ِ ح ُج ْ ج َ ] (اِخ ) (سید محمد...) از علمای قرن چهاردهم هجری در کربلا و کتابدارکتابخانه ٔ محتوی مخطوطات بود. (ذریعه 289 - 290).
محجتلغتنامه دهخدامحجت . [ م َ ح َج ْ ج َ ] (ع اِ) محجة. راه راست : سلطان آثار مطاوعت در اقتضاء حجت و اقتفاء محجت موقف امامت ظاهر گردانید. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ). و رجوع به محجة شود.
اتمامِحجتultimatumواژههای مصوب فرهنگستاناخطار کتبی نهایی دولتی به دولت دیگر در مورد انجام دادن کاری یا برآوردن خواستهای که عدم توجه به آن ممکن است به جنگ یا اقدامات خصمانه منجر شود متـ . زنهاره