حق شناس

haqšenās

معنی

۱. خداشناس.
۲. کسی که معتقد به حقیقت و راستی است.
۳. آن‌که حق نعمت یا خدمت و مساعدت کسی را در نظر داشته باشد و قدردانی و شکرگزاری کند: ◻︎ گر انصاف خواهی، سگ حق‌شناس / به سیرت بِه از مردم ناسپاس (سعدی۱: ۱۲۵).

جست‌وجوی دقیق

حق شناس

لغت‌نامه دهخدا

حق شناس . [ ح َ ش ِ ] (نف مرکب ) پاسدارنده ٔ حق . صاحب حق : زو حق شناس تر نبود هیچ حق شناس زو بردبارتر نبود هیچ بردبار. فرخی .بندگان و کهتران حق چنین باید شناخت شادباش ای پادشاه حق شناس حقگزار. <p class="au

حق شناس

فرهنگ فارسی عمید

۱. خداشناس.۲. کسی که معتقد به حقیقت و راستی است.۳. آن‌که حق نعمت یا خدمت و مساعدت کسی را در نظر داشته باشد و قدردانی و شکرگزاری کند: ◻︎ گر انصاف خواهی، سگ حق‌شناس / به سیرت بِه از مردم ناسپاس (سعدی۱: ۱۲۵).

حق شناس

دیکشنری فارسی به عربی

ممتن

حق شناس

دیکشنری فارسی به ترکی

hakbilir

حق شناس

فرهنگ فارسی معین

(حَ. ش ) [ ع - فا. ] (ص فا.) 1 - معتقد به حقیقت و راستی . 2 - خداشناس .

جست‌وجوی هم‌آوا

بازتاب عُق‌زنی

gag reflex

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واکنش غیرارادی نوزاد هنگامی که یک شیء سفت به بخش پسین دهان او برخورد می‌کند

وارون Q

Q inverse, Q-1

واژه‌های مصوب فرهنگستان

وارون مقدار Q که آهنگ فرواُفت انرژی را برای موج‌های حجمی یا سطحی در هر دوره مشخص می‌کند متـ . وارون ضریب کیفیت

بوزون X

boson X

واژه‌های مصوب فرهنگستان

← بوزون اَبَرسنگین

شاخص K

K index

واژه‌های مصوب فرهنگستان

شاخصی سه‌ساعته که معیار گسترۀ فعالیت سریع و نامنظم مغناطیسی توفان در زمان وقوع است

ضریب Q

Q factor

واژه‌های مصوب فرهنگستان

← ضریب کیفیت

جست‌وجوی مشابه

حق شناسی

لغت‌نامه دهخدا

حق شناسی . [ ح َ ش ِ ] (حامص مرکب ) پاسداری حق . صفت حق شناس : پادشاه از حق شناسی در حق این خاندان قدیم تربیت فرماید. (تاریخ بیهقی ). ملک را سیرت حق شناسی او پسند آمد و خلعت و نعمت بخشید. (گلستان ).

حقایق شناس

لغت‌نامه دهخدا

حقایق شناس . [ ح َ ی ِ ش ِ ] (نف مرکب ) شناسنده و عارف حقایق : حقایق شناسی جهاندیده ای هنرمندی آفاق گردیده ای . (بوستان ).چنین گفت مرد حقایق شناس کز این هم که گفتی ندارم هراس . (بوستان ).<

حقیقت شناس

لغت‌نامه دهخدا

حقیقت شناس . [ ح َ قی ق َ ش ِ ] (نف مرکب ) آنکه معرفت بحقایق دارد : ندارم ز دینار خسرو سپاس که او نیست شاه حقیقت شناس .فردوسی .حکایت کنند از بزرگان دین حقیقت شناسان عین الیقین . سعدی .

حق شناسی

فرهنگ فارسی عمید

۱. خداشناسی.۲. شناختن حق نعمت و احسان کسی و قدردانی و شکرگزاری.

حقیقت شناس

فرهنگ فارسی عمید

کسی که حقیقت را بشناسد؛ دانا؛ هوشمند.

جست‌وجوی متن

شناس

لغت‌نامه دهخدا

شناس .[ ش ِ ] (اِمص ) اسم مصدر و مصدر دوم غیرمستعمل شناختن . (یادداشت مؤلف ). رجوع به شناختن شود. || (نف مرخم ) مخفف شناسنده . در کلمات مرکب بمعنی شناسنده آید. (فرهنگ فارسی معین ). شناسنده و دریابنده وهمیشه بطور ترکیب استعمال میشود. (ناظم الاطباء). ترکیب ها:- <span c

sociologist

دیکشنری انگلیسی به فارسی

جامعه شناس، انسگان شناس

gemmologist

دیکشنری انگلیسی به فارسی

گوهرشناسی، گوهر شناس، جواهر شناس

phonetician

دیکشنری انگلیسی به فارسی

تلفن شناس، اواشناس، صوت شناس

باستان‌شناس

فرهنگ فارسی طیفی

مقوله: زمان تان‌شناس، دیرین‌شناس

جست‌وجوی هم‌آغاز

حق

لغت‌نامه دهخدا

حق . [ ح َق ق ] (اِخ ) نامی از نامهای خدای تعالی . (تعریفات ) (کشاف اصطلاحات الفنون ).

حق

لغت‌نامه دهخدا

حق . [ ح َق ق ] (ع ص ، اِ) ثابت . (منتهی الارب ). ثابت که انکار آن روا نباشد. (تعریفات ) (کشاف اصطلاحات الفنون ). || موجود ثابت . (منتهی الارب ). || نزد صوفیه حق وجود مطلق است ، یعنی غیر مقید بهیچ قید. پس حق نزد صوفیه عبارت باشد از ذات خدا. || راست . (کشاف اصطلاحات الفنون ).

حق

لغت‌نامه دهخدا

حق . [ ح َق ق ] (ع مص ) راست کردن سخن . || درست کردن وعده . (کشاف اصطلاحات الفنون ). || درست کردن و درست دانستن . یقین نمودن . (منتهی الارب ). || ثابت شدن . (کشاف اصطلاحات الفنون ). || غلبه کردن بحق . (منتهی الارب ). || کسی را بر حق داشتن . (منتهی الارب ) (تاج المصادر بیهقی )

حق

لغت‌نامه دهخدا

حق . [ ح ِق ق ] (ع اِمص ) حقه . پانهادگی شتربچه در سال چهارم . در سال چهارم درآمدن اشتر بچه . || (اِ) اشتر بچه ٔ سه ساله در سال چهارم درآمده . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (صبح الاعشی ج 2 ص 34). شتر نر سه سا

حق

لغت‌نامه دهخدا

حق . [ ح ُق ق ] (ع اِ) خانه ٔ عنکبوت . ج ، حقوق . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (مهذب الاسماء). || سر سرین که در آن استخوان ران است . (اقرب الموارد). حق الفخذ. گوران . حق الورک . (منتهی الارب ). || سر بازو که در آن کرانه ٔ کتف است . یا مغاکچه ٔسر کتف . حق الکتف . گو دوش . (اق

جست‌وجوی هم‌قافیه

دحق

لغت‌نامه دهخدا

دحق . [ دَ ] (ع مص ) راندن و دور گردانیدن چیزی را. (منتهی الارب ). دور کردن . (تاج المصادر بیهقی ). || انداختن زهدان آب منی را و قبول نکردن . و یقال ایضاً: قبح اﷲ اماً دحقت به ولدته . || کوتاه شدن دست کسی از چیزی . (منتهی الارب ). || التفات نکردن مردم به کسی . || برآمدن زهدان

دمحق

لغت‌نامه دهخدا

دمحق . [ دَ ح َ ] (ع ص ، اِ) شیر شب مانده . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد).

دمحق

لغت‌نامه دهخدا

دمحق . [ دُ ح ُ ] (ع اِ) دارودان بینی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). انفیه دان . (ناظم الاطباء).

دواحق

لغت‌نامه دهخدا

دواحق . [ دَ ح ِ ] (ع اِ) ج ِ داحق . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). ج ِ داحق ، خرمای دفزک زرد. (آنندراج ). رجوع به داحق شود.

حجةالحق

لغت‌نامه دهخدا

حجةالحق . [ ح ُج ْ ج َ تُل ْ ح َق ق ] (اِ مرکب ) لقب عام است . این لقب و لقب رئیس العلماء در زمان دیالمه به کسی داده میشد که از لحاظ علمی در زمره ٔ حکمای وقت محسوب شود. (کتاب حجةالحق ابوعلی سینا تألیف صادق گوهرین ص 398) :</s

درپیوند

بیشتر بدانید

حق شناس

haqšenās

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

دیکشنری فارسی به عربی

دیکشنری فارسی به ترکی

فرهنگ فارسی معین

جست‌وجوی هم‌آوا

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی متن

لغت‌نامه دهخدا

دیکشنری انگلیسی به فارسی

دیکشنری انگلیسی به فارسی

دیکشنری انگلیسی به فارسی

فرهنگ فارسی طیفی

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا