حوافرلغتنامه دهخداحوافر. [ ح َ ف ِ ] (ع اِ) ج ِ حافر. سم های ستوران . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ). سم های اسبان و این جمع حافر است که بمعنی سم اسب و خر باشد. (غیاث از کشف و منتخب ). رجوع به حافر و حافرة شود.- ذوات الحوافر ؛ سم داران چون اسب و خر.
وافرلغتنامه دهخداوافر. [ ف ِ ] (ع ص ) بسیار. افزون . (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). اوفر. موفور. وافره . موفوره . وافی . متوافر. متوافره . (از یادداشت مؤلف ). فراوان . کثیر : و طایفه ای از مشاهیر ایشان که هر یک علمی وافر و ذکری سایر داشتندبه منزلت ساکنان
وافرفرهنگ فارسی عمید۱. فراوان؛ بسیار؛ افزون.۲. (اسم) (ادبی) در عروض، بحری که از تکرار سه یا چهار بار مفاعلتن حاصل می‌شود.
وافردیکشنری فارسی به انگلیسیaffluent, abundant, ample, bounteous, bumper, copious, fat, flush, generous, generously, liberal, long , opulent, plenteous, plentiful, profuse, superabundant
سختلغتنامه دهخداسخت . [ س ُ ] (ع اِ) آنچه از شکم جانوران و ذوات خفاف و ذوات حوافر برآید قبل از آنکه چیزی خورند. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ).
حبطقطقلغتنامه دهخداحبطقطق . [ ح َ ب َ طِ طِ ] (ع اِ صوت ) بانگ سم اسب چون بر سنگ رود. (مهذب الاسماء). قال الجوهری فی الصحاح : الطقطقة اصوات حوافر الدواب مثل الدقدقة و ربما قالوا حبطقطق کأنهم حکوا به صوت الجری و انشد المازنی : جرت الخیل فقالت حبطقطق حبطقطق . و در تاج العروس آمده است : هو حکایة
حافرلغتنامه دهخداحافر. [ ف ِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از حفر. کننده ٔچاه و جز آن . (غیاث ). || (اِ) سنب . سم . (مهذب الاسماء). سم ستور. (منتهی الارب ). سم اسب و استر و خر. سنب چارپای . ج ، حوافر. (مهذب الاسماء). حافر، هو غیرالمشقوق فی ذوات الاربع و هو عرض القرن فی ذوات الاظلاف و لم یجتمع القرن و ال
ذوات الحوافرلغتنامه دهخداذوات الحوافر. [ ذَ تُل ْ ح َ ف ِ ] (ع ص مرکب ، اِ مرکب ) ج ِذات الحافِر. رجوع به ذات الحافر و ذوات الحافر شود.
ذوی الحوافرلغتنامه دهخداذوی الحوافر. [ ذَ وِل ْ ح َ ف ِ ](ع ص مرکب ، اِ مرکب ) صاحبان سم ها. صاحبان حافرها.
