خاشکدان

xāšakdān

معنی

۱. صندوقچه‌ای که در آن اشیای خرده‌ریزه می‌گذاشتند.
۲. صندوقچه‌ای که دکان‌داران در آن پول می‌ریختند.

جست‌وجوی دقیق

خاشکدان

لغت‌نامه دهخدا

خاشکدان . [ ش َ ] (اِ مرکب ) صندوقچه ٔ زنان را گویند که در آن ریز و پیز و خرد و مرد و چیزها نهند و دخلدان استادان بقال و نانبا و آش پز و امثال آن را نیز گفته اند و آن ظرفی باشد که قیمت آنچه فروخته شود در آن گذارند و صندوقی را نیز گویند که نان در آن گذارند. (برهان قاطع) (آنندر

خاشکدان

فرهنگ فارسی عمید

۱. صندوقچه‌ای که در آن اشیای خرده‌ریزه می‌گذاشتند.۲. صندوقچه‌ای که دکان‌داران در آن پول می‌ریختند.

جست‌وجوی هم‌آوا

خاشاکدان

لغت‌نامه دهخدا

خاشاکدان . (اِ مرکب ) تبنگو. (فرهنگ اسدی در لغت تبنگو). مِزوَد. (زمخشری ). رجوع به خاشکدان شود.

جست‌وجوی متن

خاشاکدان

لغت‌نامه دهخدا

خاشاکدان . (اِ مرکب ) تبنگو. (فرهنگ اسدی در لغت تبنگو). مِزوَد. (زمخشری ). رجوع به خاشکدان شود.

خاکروبه دان

لغت‌نامه دهخدا

خاکروبه دان . [ ب َ / ب ِ] (اِ مرکب ) محلی که خاکروبه در آن می ریزند. آشغال دان . جای آشغال . مَنهَرَه . خاکدان . خاشکدان . سَلَّه .

صندوق

لغت‌نامه دهخدا

صندوق . [ ص ُ ] (ع اِ) تَبَنْگو. خاشکدان . (از برهان ) (صحاح الفرس ). قسمی جعبه که پول و لباس و نان و غیره در آن نهند. یخدان فلزین یا چوبین به فلز پوشیده : برفتند و صندوقها را به پشت کشیدند و ماهار اشتر به مشت . فردوسی .</

درپیوند

بیشتر بدانید

خاشکدان

xāšakdān

معنی

جست‌وجوی دقیق

خاشکدان

لغت‌نامه دهخدا

خاشکدان

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی هم‌آوا

خاشاکدان

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

خاشاکدان

لغت‌نامه دهخدا

خاکروبه دان

لغت‌نامه دهخدا

صندوق

لغت‌نامه دهخدا