خانه داریلغتنامه دهخداخانه داری . [ ن َ / ن ِ ] (حامص مرکب ) میانه روی . درست خرجی . (ناظم الاطباء). || تدبیر منزل . مواظبت زن در کارهای خانه .
خانه داریفرهنگ فارسی عمیدفن یا هنر اداره کردن خانه، شامل آشپزی، خیاطی، بهداشت، تغذیه، تربیت اطفال، اقتصاد، صنایع دستی، اخلاق، مقررات خانوادگی، و مانند آن؛ تدبیر منزل.
خانه داریفرهنگ فارسی معین( ~.) (حامص .) 1 - هنر ادارة خانه یا مجموعة آگاهی های مربوط به آن مانند: آشپزی ، خیاطی ... 2 - شغل و عمل خانه دار.