خباللغتنامه دهخداخبال . [ خ َ ] (ع اِ) فساد. تباهی . (از منتهی الارب ) (از متن اللغة) (از معجم الوسیط) (از اقرب الموارد) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از البستان ) (ترجمان عادل بن علی ) (مهذب الاسماء) : «یا ایها الذین آمنوا لاتتخذوا بطانة من دونکم لایألونکم خبالا
خبوللغتنامه دهخداخبول . [ خ ُ ] (ع مص ) این کلمه خَبل است و آن تباهی اعضاء و فلج دستها و پاها باشد. (از آنندراج ). رجوع به خَبل شود.
خبللغتنامه دهخداخبل . [ خ َ ب ِ ] (ع ص ) دیوانه . مجنون . (از اقرب الموارد). || سخت و تنگ . منه : «دهرخبل »؛ روزگار سخت و پیچان بر مردم . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
خبللغتنامه دهخداخبل . [ خ َ ] (ع اِ) تباهی اعضاء. || فالج . (از منتهی الارب )(اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). || قطع دست و پای . ج ، خبول . منه : لنا فی بنی فلان دماء و خبول . و نیز: من اصیب بدم اوخبل . (از اقرب الموارد). || منع. (از منتهی الارب ). || انعام . آنچه زیاده بر اجرت مشروطی که حمال
اعطافلغتنامه دهخدااعطاف . [ اَ ] (ع اِ) مهربانیها. ج ِ عطف . (از کنز از غیاث اللغات ). ج ِ عِطْف . مهربانیها. (آنندراج ) (از ترجمان القرآن ترتیب عادل بن علی ). || ج ِ عِطْف ، بمعنی کرانه و جانب و بغل . (ناظم الاطباء) : همه ٔ آن کفار را در اعطاف آن سهول و خبال و اکناف که
استخباللغتنامه دهخدااستخبال . [ اِ ت ِ ] (ع مص ) بعاریت خواستن ، چنانکه شتری ماده را از کسی . طلب الاخبال . (تاج المصادر بیهقی ): استخبلنی ناقة؛ ماده شتری از من بعاریت خواست . (منتهی الارب ).
اخباللغتنامه دهخدااخبال . [ اِ ] (ع مص ) بعاریت دادن شتر ماده تا شیر آن بخورد. || بعاریت دادن اسب تا جهاد کند بر آن . || اشتر فرا کسی دادن تا پشم و شیر برگیرد و اسب تا غزو کند. (تاج المصادر بیهقی ). || بحسب طلب کسی عاریت دادن . (منتهی الارب ). || دوبخش کردن شتران که نصف آن امسال بچه آرند و نیم
