خباک

xabāk

معنی

چهاردیواری بدون سقف برای نگه‌داری چهارپایان: ◻︎ خدنگش بیشه بر شیران کند تنگ / کمندش دشت بر گوران خباکا (رودکی: ۶۸).

جست‌وجوی دقیق

خباک

لغت‌نامه دهخدا

خباک . [ خ َ ] (اِ) چهار دیوار سرگشاده را گویند که شبها گوسفند و گاو و خر و امثال آنرا در آن کنند. (از برهان قاطع) (از انجمن آرای ناصری ) (از آنندراج ) (از فرهنگ رشیدی ) (از فرهنگ جهانگیری ). حظیره ٔ گوسفند. ایستگاه گوسفند. آغل گوسفند : تن ژنده پیل

خباک

فرهنگ فارسی عمید

خباک

دیکشنری فارسی به انگلیسی

pen

خباک

فرهنگ فارسی معین

(خَ) (اِ.) 1 - چهاردیواری سرگشاده که گاو و گوسفند و دیگر چارپایان را در آن نگاه داری کنند. 2 - کنایه از: جای خفه و تنگ .

جست‌وجوی هم‌آوا

خبوق

لغت‌نامه دهخدا

خبوق . [ خ َ ] (ع ص ) امراة خبوق ؛ زن که عندالجماع از شرمش آواز برآید . (از اقرب الموارد) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).

خبوک

لغت‌نامه دهخدا

خبوک . [ خ َ ] (ص ) محکم . استوار. (از برهان قاطع) (انجمن آرای ناصری ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).خَبوه . رجوع کنید به لسان العجم شعوری ج 1 ورق 371.

خبیوک

لغت‌نامه دهخدا

خبیوک . [ خ َ وَ ] (اِ) جمع حساب باشد. || توده ٔ ریگ . (از فرهنگ جهانگیری ). رجوع به خبیوه شود.

خبوک

فرهنگ فارسی عمید

محکم؛ استوار.

خبوک

فرهنگ فارسی معین

(خَ) (ص .) محکم ، استوار.

جست‌وجوی مشابه

خباکا

لغت‌نامه دهخدا

خباکا. [ خ َ ] (اِ) چاردیوار سرگشاده که شبانان گوسفندان در آن کنند. (از آنندراج ) (از انجمن آرای ناصری ). || خفه کردن . گلو فشردن : خدنگش بیشه بر شیران کند تنگ کمندش دشت برگوران خباکا.دقیقی .

جست‌وجوی متن

آک

لغت‌نامه دهخدا

آک . (پسوند) ر تباک و خاشاک و خباک و سوزاک و فغاک و کاواک و مغاک و نماک ، حرف نسبت است . و در خوراک و پوشاک افاده ٔ لیاقت کند.

احسن اﷲ جزاک

لغت‌نامه دهخدا

احسن اﷲ جزاک . [ اَ س َ نَل ْ لا هَ ُ ج َ ] (ع جمله ٔ فعلیه ٔ دعایی ) نیکو کناد خدای پاداش ترا : به دو سه بوسه رها کن این دل از گرم و خباک تا بمن احسانت باشد احسن اﷲ جزاک .رودکی .

خبک

لغت‌نامه دهخدا

خبک . [ خ َ ب َ ] (اِ) فشردن گلو بود. خبه . خفه کردن باشد . (فرهنگ اسدی ) (برهان قاطع) (آنندراج ). خپاک . خباک : هیچ خردمند را ندید بگیتی تا خبک عشق او نبود برومند. آغاجی (از فرهنگ اسدی ).تا بمیری بلهو باش و نشاط<b

نغل

لغت‌نامه دهخدا

نغل . [ ن َ غ ِ ] (اِ) کنده ای باشد از برای گوسپندان و راهگذریان بکنند تا به شب بدان خانه اندرشوند در دشت و دامن کوه . (لغت فرس اسدی ص 327). و به تازی کهف گویند. (از حاشیه ٔ فرهنگ اسدی نخجوانی ). جایی که در صحرا و دامن کوه مانند زیر زمین بجهت

آغل

لغت‌نامه دهخدا

آغل . [ غ ِ / غ ُ ] (اِ) جای گوسفندان و گاوان و دیگر چارپایان بشب در خانه یا کوه وبیشتر کنده ای در زیرزمین باشد. کمرا. شب گاه . شبغا. شوگاه . آغیل . شوغا. شب غاز. شب غازه . شوغار. شوغاره . شب غاو. آغول . نَغِل . نُغول . باغل . غال . آغال . غو

جست‌وجوی هم‌آغاز

خباکا

لغت‌نامه دهخدا

درپیوند

بیشتر بدانید

خباک

xabāk

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

دیکشنری فارسی به انگلیسی

فرهنگ فارسی معین

جست‌وجوی هم‌آوا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی معین

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا