خستلغتنامه دهخداخست . [ خ ُ ] (اِ) قرار. آرام . (از ناظم الاطباء) (از برهان قاطع). || آستین جامه . (از ناظم الاطباء) (از برهان قاطع).
خستلغتنامه دهخداخست . [ خ َ ] (اِخ ) ناحیتی بوده است از بلاد فارس نزدیک دریا. (از یاقوت در معجم البلدان ) : خوار باد و خسته دل بدخواه جاه و دولتش گر به بغداد است و ری یا در طخارستان وخست .سوزنی .
خستلغتنامه دهخداخست . [ خ َ ] (مص مرخم ) عمل خستن . (از ناظم الاطباء). رجوع به «خستن » شود.- پای خست ؛ پای خسته . پای مجروح . (یادداشت بخط مؤلف ).- || لگدکوب . لگدمال .- پی خست ؛ پی خسته . پی مجروح . (یادداشت بخط مؤلف ).- ||
خستلغتنامه دهخداخست . [ خ ِس ْ س َ ] (ع اِمص ) خساست . لئامت . فرومایگی . نامردی . فروده . (از ناظم الاطباء). ناکسی . (زمخشری ). پستی . دنائت . حقارت . رذالت . وغادت . (یادداشت بخط مؤلف ) : شعر در نفس خویش هم بد نیست ناله ٔ من ز خست شرکاست . <p class="aut
خشت خشتلغتنامه دهخداخشت خشت . [ خ ِ خ ِ ] (اِ صوت ) خش خش و آن صوت کاغذ و جامه و غیر آن است : خشت خشت موش در گوشش رسیدخفت مردی شهوتش کلی رمید.مولوی (مثنوی ).
خستاویلغتنامه دهخداخستاوی . [ خ َ ] (اِ) قسمی خرما است خوب . (یادداشت بخط مؤلف ). رجوع به دزی ج 1 ص 371 شود.
خستجانلغتنامه دهخداخستجان . [ خ َ ] (اِخ ) نام یکی از ولایت شمالی ایران : اشکور و دیلمان و ولایت طوالش و خرکان و خستجان ولایت بسیار است مابین عراق و جیلانات در کوهستان خست افتاده است و هر ولایت در حکم حاکم علیحده باشد و آن حاکم خود را پادشاهی شمارد و مردم آنجا جنگی و مرد
خسترلغتنامه دهخداخستر. [ خ َ ت َ ] (اِ) حشرات الارض مانند مار و سوسمار و جز آن و نوع این حیوانات را بزبان فرنگ رپتیل گویند و آن طایفه از حیوانات ذی فقاری را نامند که خونشان سرد و پوستشان عریان است و بر روی شکم راه می روند و بعضی با پنجه و بعضی بدون پنجه مانند مار و سوسمار و سنگ پشت و جز آن و
خسته جگریلغتنامه دهخداخسته جگری . [ خ َ ت َ / ت ِ ج ِ گ َ ] (حامص مرکب ) دلتنگی . غمناکی . ناشادی . ملولی . دل ریشی .
خسته حاللغتنامه دهخداخسته حال . [ خ َ ت َ / ت ِ ] (ص مرکب ) بدبخت . پریشان . زار. || غمناک . مهموم .
خسته مزاجلغتنامه دهخداخسته مزاج . [ خ َ ت َ / ت ِ م ِ ] (ص مرکب ) پریشان حال . ضعیف . ناتوان . (ناظم الاطباء) (از آنندراج ). || بیمار. دردمند. رنجور. مریض . (از ناظم الاطباء) (از آنندراج ).
پیخستلغتنامه دهخداپیخست . [ پ َ / پ ِ خ َ / خ ُ ] (ن مف مرکب ) چیزی که در زیر پای نرم شده باشد. (برهان ). هرچیز که زیر پا گرفته لگدکوب کنند. لگدکوب . لگدمال . پی سپر : چنان بنیاد ظلم از کشور خویش <b
چرخستلغتنامه دهخداچرخست . [ چ َ خ ُ / خ َ ] (اِ) چرخی باشد که بدان شیره ٔ انگور و نیشکر گیرند. (برهان ). منگنه و چرخی که بدان شیره ٔ انگورو نیشکر گیرند. (ناظم الاطباء). || حوضی که در آن انگور بریزند و لگد کنند تا شیره ٔ آن برآید.(برهان ) (ناظم الاطباء). رجوع ب
شرخستلغتنامه دهخداشرخست . [ ش ِ خ ِ ] (اِ) قسمی شیرخشت . ولی می نماید که محرف همان کلمه باشد. || آش و شوربا. (ناظم الاطباء).
شاخستلغتنامه دهخداشاخست . [ خ َ ] (اِ) یخنی . || خوراک . || ذخیره و توشه . (ناظم الاطباء). و رجوع به شاخشت شود.
جرخستلغتنامه دهخداجرخست . [ ج َ خ َ ] (اِ) چرخ انگورمالی باشد و با جیم فارسی هم گفته اند. چرخست . و رجوع به چرخشت شود. چرخ انگورمالی . جرخست . (ناظم الاطباء). رجوع به چرخشت شود.