خهلغتنامه دهخداخه . [ خ َه ْ ] (صوت ) خوش . خوشا. زه . به . کلمه ٔ تحسین است . (از برهان ) زه . بخ . بخ بخ . به به . آفرین . (یادداشت مؤلف ) : شاعران را خه و احسنت مدیح رودکی را خه و احسنت هجیست . شهید بلخی .بالا چون سرو نورسیده
خهفرهنگ فارسی عمید۱. برای بیان تحسین گفته میشد؛ آفرین؛ احسنت.۲. برای بیان خشنودی و خوشحالی گفته میشد؛ خوشا.⟨ خهخه: [قدیمی] = خه
توزیع خیدوchi square distributionواژههای مصوب فرهنگستانتوزیع احتمال مجموع مربعات تعدادی ثابت از متغیرهای تصادفی مستقل بهنجار/ نرمال استاندارد
خه خهلغتنامه دهخداخه خه . [ خ َه ْ خ َه ْ ] (صوت ) کلمه ٔ تحسین خوشا. مرحبا. به به . بارک اﷲ. (ناظم الاطباء). وه وه . زه زه . بخ بخ . احسنت . آفرین . تبارک اﷲ. (یادداشت مؤلف ) : زهری که او چشاند چه جای اخ که بخ بخ تیغی که او گذارد چه جای اه که خه خه . <p cl
خهی خهیلغتنامه دهخداخهی خهی . [ خ َ خ َ ] (صوت ) کلمه ٔتحسین یعنی مرحبا. بارک اﷲ. آفرین . (ناظم الاطباء).
خه خهلغتنامه دهخداخه خه . [ خ َه ْ خ َه ْ ] (صوت ) کلمه ٔ تحسین خوشا. مرحبا. به به . بارک اﷲ. (ناظم الاطباء). وه وه . زه زه . بخ بخ . احسنت . آفرین . تبارک اﷲ. (یادداشت مؤلف ) : زهری که او چشاند چه جای اخ که بخ بخ تیغی که او گذارد چه جای اه که خه خه . <p cl
خهی خهیلغتنامه دهخداخهی خهی . [ خ َ خ َ ] (صوت ) کلمه ٔتحسین یعنی مرحبا. بارک اﷲ. آفرین . (ناظم الاطباء).
خهرلغتنامه دهخداخهر. [ خ ُ ] (اِ) وطن و زمین اصلی . مسکن . مأوا. (از برهان قاطع) (ناظم الاطباء) (از آنندراج ) : چون بره باشم باشم بغم خانه و خهرچون بشهر آیم باشم به بسیجیدن راه .فرخی .
خهللغتنامه دهخداخهل . [ خ ُ / خ َ ] (ص ) کج . ناراست . خم در لهجه ٔ گیلانیان . (از برهان قاطع). خل . خول .
آنتلغتنامه دهخداآنت . [ ن َ / آن ْت ْ ] (ضمیر + ضمیر) مخفف آن تورا. || (صوت ) زهی . خه خه . خَه . (برهان ).
هجیفرهنگ فارسی عمیدهجو؛ بدگویی: ◻︎ شاعران را خه و احسنت مدیح / رودکی را خه و احسنت هجیست (شهیدبلخی: شاعران بیدیوان: ۲۸).
داهیلغتنامه دهخداداهی . (حامص ) داه بودن . کنیز بودن : خه خه ای شاهی که از بس بخشش و بخشایشت خرس در داهی و گرگ اندر شبانی آمدست .سنائی .
جفابردارلغتنامه دهخداجفابردار. [ ج َ ب ُ ] (نف مرکب ) جفاکش . جفابرنده . متحمل جفا. آن کس که جفا و ستم را متحمل گردد : بخ بخ ای بخت و خه خه ای دلدارهم وفادار و هم جفابردار.خاقانی .
خه خهلغتنامه دهخداخه خه . [ خ َه ْ خ َه ْ ] (صوت ) کلمه ٔ تحسین خوشا. مرحبا. به به . بارک اﷲ. (ناظم الاطباء). وه وه . زه زه . بخ بخ . احسنت . آفرین . تبارک اﷲ. (یادداشت مؤلف ) : زهری که او چشاند چه جای اخ که بخ بخ تیغی که او گذارد چه جای اه که خه خه . <p cl
خهرلغتنامه دهخداخهر. [ خ ُ ] (اِ) وطن و زمین اصلی . مسکن . مأوا. (از برهان قاطع) (ناظم الاطباء) (از آنندراج ) : چون بره باشم باشم بغم خانه و خهرچون بشهر آیم باشم به بسیجیدن راه .فرخی .
خهللغتنامه دهخداخهل . [ خ ُ / خ َ ] (ص ) کج . ناراست . خم در لهجه ٔ گیلانیان . (از برهان قاطع). خل . خول .
خهلهلغتنامه دهخداخهله . [ خ َ ل َ / ل ِ ] (ص ) خهل . خم . ناراست کج . منحنی . (برهان قاطع) (ناظم الاطباء).
دو شاخهلغتنامه دهخدادو شاخه . [ دُ خ َ/ خ ِ ] (ص مرکب ، اِ مرکب ) هر چیز که دارای دو شاخ باشد. (ناظم الاطباء): گاو دوشاخه . || آنکه دارای دو شعبه و سر بود: درخت دو شاخه . (یادداشت مؤلف ). || هر چه دارای دوشعبه باشد. دوپر. دوپره . دوشاخ . دوزبانه . (یادداشت مؤل
دوچرخهلغتنامه دهخدادوچرخه . [ دُ چ َ خ َ / خ ِ ] (اِ مرکب ) (مرکب از دو + چرخ + نسبت و اتصاف )، ترجمه ٔ درست از فرانسوی بیسیکلت وسیله ٔ نقلیه دارای دو چرخ لاستیکی که به وسیله ٔ دو رکاب بر اثر فشار پاها به حرکت درآید.(از ذیل برهان چ معین ). وسیله ٔ سواری است که
دورخهلغتنامه دهخدادورخه . [ دُ رُ خ َ / خ ِ ] (ص نسبی ) ذوالوجهین . صاحب دوروی . دورو. که پشت و روی آن یکسان باشد (در پارچه و جامه ). (یادداشت مؤلف ): موجه ؛ چادر و گلیم دورخه . (منتهی الارب ).
دونخهلغتنامه دهخدادونخه . [ دُ ن َ خ َ / خ ِ ] (ص نسبی ، اِ مرکب ) قسمی پارچه . دونخ . (یادداشت مؤلف ). و رجوع به دونخ شود.
خان آخهلغتنامه دهخداخان آخه . [ ] (اِخ ) قریه ای است که بفاصله ٔ 19000 گز در شمال قلعه ٔ درزاب و گرزیوان مربوط بحکومت اعلی میمنه و بین خط 65 درجه 24 دقیقه 6 ثان