خورد

xord

معنی

۱. = خوردن
۲. (اسم) [قدیمی] خوراک؛ غذا؛ طعام: ◻︎ خوردی که خُورَد گوزن یا شیر / ایشان خایند و من شَوَم سیر (نظامی۳: ۴۷۶).

جست‌وجوی دقیق

خورد

لغت‌نامه دهخدا

خورد. [ خوَرْدْ / خُرْد ] (مص مرخم ، اِمص ) خرج . مقابل دخل . نفقه . هزینه . (یادداشت مؤلف ) : برِ او شد آنکس که درویش بودوگر خوردش از کوشش خویش بود. فردوسی .مرا دخل و خورد ار برا

خورد

فرهنگ فارسی عمید

۱. = خوردن۲. (اسم) [قدیمی] خوراک؛ غذا؛ طعام: ◻︎ خوردی که خُورَد گوزن یا شیر / ایشان خایند و من شَوَم سیر (نظامی۳: ۴۷۶).

خورد

جست‌وجوی هم‌آوا

خُرد خُرد ،خورد خورد

خویرد

خویرد. [ خ َ رَ ] (اِخ ) دهی است از دهستان بالاخواف بخش خواف شهرستان تربت حیدریه واقع در چهل هزارگزی شمال باختری رود و نه هزارگزی شمال سلامی . این دهکده در دامنه ٔ کوه قرار دارد با آب و هوای معتدل و 266 تن سکنه . آب آن از قنات و محصول آن غلات

خاک خورد

لغت‌نامه دهخدا

خاک خورد. [ خوَرْ / خُرْ ] (ن مف مرکب ) خاک خورده . رجوع به خاک خور و خاک خوار شود : یکی مرغ پرورده ام خاکخوردزگیتی مرا نیست با کس نبرد.فردوسی .

خورد خائیدن

لغت‌نامه دهخدا

خورد خائیدن . [ خوَرْدْ / خُرْدْ دَ ] (مص مرکب ) خوردنی خوردن . || خوردنی خورانیدن . (یادداشت مؤلف ).- بلب خورد خائیدن کسی را ؛ خوردنی خورانیدن کسی را : مهرگان آمد، هان دربگشائیدَش

خورد دادن

لغت‌نامه دهخدا

خورد دادن . [ خوَرْدْ / خُرْدْ دَ ] (مص مرکب ) در اصطلاح خیاطی ، سرکج و زیادتی یک سوی جامه را کم کم با دوختن مساوی با طرف کم عرض تر کردن . کم کم و رفته رفته از میان بردن فزونی را در دوختن . طوری دوختن که زاید از میان برود. (یادداشت بخط مؤلف

جست‌وجوی مشابه

جُنب خوردن، جُم خوردن

گویش تهرانی

تکان خوردن

خُرد خُرد ،خورد خورد

گویش تهرانی

نم نم

خوردمحل

لغت‌نامه دهخدا

خوردمحل . [ خوَرْدْ / خُرْدْ م َ ح َل ل ] (اِ مرکب ) اطاق مخصوص به زن ِ بزرگان . (ناظم الاطباء).

خوردگه

لغت‌نامه دهخدا

خوردگه . [ خوَرْدْ / خُرْدْ گ َه ْ ] (اِ مرکب ) جای خوردن . خوردگاه . خوردن گاه : از خوردگهی بخوابگاهی وز خوابگهی بنزد شاهی .نظامی .

خوردنین

لغت‌نامه دهخدا

خوردنین . [ خوَرْ / خُرْ دَ ] (ص نسبی ) خوردنی . || (اِ) غذا. طعام . خوراک : روزی مرا بضیافت برد و خوردنین آورد بی گوشت . (تاریخ طبرستان ).

جست‌وجوی متن

اِنجِنیدَن

گویش دزفولی

خورد کردن

أَکَلَ

فرهنگ واژگان قرآن

خورد

تَأْکُلُ

فرهنگ واژگان قرآن

مي خورد

يَأْکُلُ

فرهنگ واژگان قرآن

مي خورد

يَأْکُلُهُنَّ

فرهنگ واژگان قرآن

آنان را مي خورد

جست‌وجوی هم‌آغاز

خورده پز

لغت‌نامه دهخدا

خورده پز. [ خوَرْ / خُرْ دَ / دِ پ َ ] (نف مرکب ) مطبخی . طباخ . آشپز. (برهان قاطع) (ناظم الاطباء). خوردی پز. خوراک پز.

خوردمحل

لغت‌نامه دهخدا

خوردمحل . [ خوَرْدْ / خُرْدْ م َ ح َل ل ] (اِ مرکب ) اطاق مخصوص به زن ِ بزرگان . (ناظم الاطباء).

خورده پا

لغت‌نامه دهخدا

خورده پا. [ خوَرْ / خُرْ دَ / دِ ] (ص مرکب ) ضعیف . فقیر. گروهی از مردم که کفاف زندگی روزمره را بسختی دارند. خرده پا.

خوردگه

لغت‌نامه دهخدا

خوردنی پز

لغت‌نامه دهخدا

خوردنی پز. [ خوَرْ / خُرْ دَ پ َ ] (نف مرکب ) خوراک پز. طباخ . آشپز. که غذا پزد : بهر شهر که درآمدی برسته ٔ طباخان و خوردنی پزان طواف کرد. (سندبادنامه ص 206).

جست‌وجوی هم‌قافیه

درخورد

لغت‌نامه دهخدا

درخورد. [ دَ خوَرْ / خُرْ ] (ص مرکب ) درخور. لایق . سزاوار. (برهان ) (غیاث ). لایق . زیبا. اندرخورد. از درِ. ز درِ. اندرخور.شایان . فراخور. (شرفنامه ٔ منیری ). شایسته . موافق . مناسب . (ناظم الاطباء). لائق . وفاق . (دهار) :</

دردخورد

لغت‌نامه دهخدا

دردخورد. [ دَ خوَرْدْ / خُرْدْ ] (ن مف مرکب ) دردخورده . گرفتار درد. (ناظم الاطباء).

دودخورد

لغت‌نامه دهخدا

دودخورد. [ خوَرْ / خُرْ ] (ن مف مرکب ) دودخورده . آنکه دود خورده باشد. دودناک . دودزده .- دودخورد مطبخ سبز ؛ کنایه از آسمان و چرخ : مخواه راتبه زین دودخورد مطبخ سبزکه گوشتش همگی گردن

پیر سالخورد

لغت‌نامه دهخدا

پیر سالخورد. [ رِ خوَرْ / خُرْ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) پیرسالخورده . پیر کهنسال . || کنایه از شراب کهنه . (انجمن آرا). شراب کهنه ٔ انگوری . (آنندراج ).

پیشخورد

لغت‌نامه دهخدا

پیشخورد. [ خوَرْدْ / خُرْدْ ] (اِ مرکب ) عجالة. (منتهی الارب ). طعامی که اول بار بر سفره خورند. طعامی اندک باشد که بر سبیل چاشنی بخورند. (برهان ). چاشنی طعام . طعام اندک که بدان نهار شکنند. (غیاث ). پیش دندان . (مجموعه ٔ مترادفات ص <span clas

درپیوند

بیشتر بدانید

خورد

xord

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

دیکشنری فارسی به عربی

فرهنگ فارسی معین

گویش مازنی

جست‌وجوی هم‌آوا

گویش تهرانی

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

گویش تهرانی

گویش تهرانی

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

گویش دزفولی

فرهنگ واژگان قرآن

فرهنگ واژگان قرآن

فرهنگ واژگان قرآن

فرهنگ واژگان قرآن

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا