خوردلغتنامه دهخداخورد. [ خوَرْدْ / خُرْد ] (مص مرخم ، اِمص ) خرج . مقابل دخل . نفقه . هزینه . (یادداشت مؤلف ) : برِ او شد آنکس که درویش بودوگر خوردش از کوشش خویش بود. فردوسی .مرا دخل و خورد ار برا
خوردفرهنگ فارسی عمید۱. = خوردن۲. (اسم) [قدیمی] خوراک؛ غذا؛ طعام: ◻︎ خوردی که خُورَد گوزن یا شیر / ایشان خایند و من شَوَم سیر (نظامی۳: ۴۷۶).
خویردلغتنامه دهخداخویرد. [ خ َ رَ ] (اِخ ) دهی است از دهستان بالاخواف بخش خواف شهرستان تربت حیدریه واقع در چهل هزارگزی شمال باختری رود و نه هزارگزی شمال سلامی . این دهکده در دامنه ٔ کوه قرار دارد با آب و هوای معتدل و 266 تن سکنه . آب آن از قنات و محصول آن غلات
خاک خوردلغتنامه دهخداخاک خورد. [ خوَرْ / خُرْ ] (ن مف مرکب ) خاک خورده . رجوع به خاک خور و خاک خوار شود : یکی مرغ پرورده ام خاکخوردزگیتی مرا نیست با کس نبرد.فردوسی .
خورد خائیدنلغتنامه دهخداخورد خائیدن . [ خوَرْدْ / خُرْدْ دَ ] (مص مرکب ) خوردنی خوردن . || خوردنی خورانیدن . (یادداشت مؤلف ).- بلب خورد خائیدن کسی را ؛ خوردنی خورانیدن کسی را : مهرگان آمد، هان دربگشائیدَش
خورد دادنلغتنامه دهخداخورد دادن . [ خوَرْدْ / خُرْدْ دَ ] (مص مرکب ) در اصطلاح خیاطی ، سرکج و زیادتی یک سوی جامه را کم کم با دوختن مساوی با طرف کم عرض تر کردن . کم کم و رفته رفته از میان بردن فزونی را در دوختن . طوری دوختن که زاید از میان برود. (یادداشت بخط مؤلف
خوردمحللغتنامه دهخداخوردمحل . [ خوَرْدْ / خُرْدْ م َ ح َل ل ] (اِ مرکب ) اطاق مخصوص به زن ِ بزرگان . (ناظم الاطباء).
خوردگهلغتنامه دهخداخوردگه . [ خوَرْدْ / خُرْدْ گ َه ْ ] (اِ مرکب ) جای خوردن . خوردگاه . خوردن گاه : از خوردگهی بخوابگاهی وز خوابگهی بنزد شاهی .نظامی .
خوردنینلغتنامه دهخداخوردنین . [ خوَرْ / خُرْ دَ ] (ص نسبی ) خوردنی . || (اِ) غذا. طعام . خوراک : روزی مرا بضیافت برد و خوردنین آورد بی گوشت . (تاریخ طبرستان ).
خورده پزلغتنامه دهخداخورده پز. [ خوَرْ / خُرْ دَ / دِ پ َ ] (نف مرکب ) مطبخی . طباخ . آشپز. (برهان قاطع) (ناظم الاطباء). خوردی پز. خوراک پز.
خوردمحللغتنامه دهخداخوردمحل . [ خوَرْدْ / خُرْدْ م َ ح َل ل ] (اِ مرکب ) اطاق مخصوص به زن ِ بزرگان . (ناظم الاطباء).
خورده پالغتنامه دهخداخورده پا. [ خوَرْ / خُرْ دَ / دِ ] (ص مرکب ) ضعیف . فقیر. گروهی از مردم که کفاف زندگی روزمره را بسختی دارند. خرده پا.
خوردگهلغتنامه دهخداخوردگه . [ خوَرْدْ / خُرْدْ گ َه ْ ] (اِ مرکب ) جای خوردن . خوردگاه . خوردن گاه : از خوردگهی بخوابگاهی وز خوابگهی بنزد شاهی .نظامی .
خوردنی پزلغتنامه دهخداخوردنی پز. [ خوَرْ / خُرْ دَ پ َ ] (نف مرکب ) خوراک پز. طباخ . آشپز. که غذا پزد : بهر شهر که درآمدی برسته ٔ طباخان و خوردنی پزان طواف کرد. (سندبادنامه ص 206).
درخوردلغتنامه دهخدادرخورد. [ دَ خوَرْ / خُرْ ] (ص مرکب ) درخور. لایق . سزاوار. (برهان ) (غیاث ). لایق . زیبا. اندرخورد. از درِ. ز درِ. اندرخور.شایان . فراخور. (شرفنامه ٔ منیری ). شایسته . موافق . مناسب . (ناظم الاطباء). لائق . وفاق . (دهار) :</
دردخوردلغتنامه دهخدادردخورد. [ دَ خوَرْدْ / خُرْدْ ] (ن مف مرکب ) دردخورده . گرفتار درد. (ناظم الاطباء).
دودخوردلغتنامه دهخدادودخورد. [ خوَرْ / خُرْ ] (ن مف مرکب ) دودخورده . آنکه دود خورده باشد. دودناک . دودزده .- دودخورد مطبخ سبز ؛ کنایه از آسمان و چرخ : مخواه راتبه زین دودخورد مطبخ سبزکه گوشتش همگی گردن
پیر سالخوردلغتنامه دهخداپیر سالخورد. [ رِ خوَرْ / خُرْ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) پیرسالخورده . پیر کهنسال . || کنایه از شراب کهنه . (انجمن آرا). شراب کهنه ٔ انگوری . (آنندراج ).
پیشخوردلغتنامه دهخداپیشخورد. [ خوَرْدْ / خُرْدْ ] (اِ مرکب ) عجالة. (منتهی الارب ). طعامی که اول بار بر سفره خورند. طعامی اندک باشد که بر سبیل چاشنی بخورند. (برهان ). چاشنی طعام . طعام اندک که بدان نهار شکنند. (غیاث ). پیش دندان . (مجموعه ٔ مترادفات ص <span clas