خوشیلغتنامه دهخداخوشی . [خوَ / خ ُ ] (حامص ) شادی . فرح . سرور. شعف . نشاط. خوشحالی . خرسندی . آسایش . راحت . عشرت . عیش . خرمی . (ناظم الاطباء). خوشدلی . طرب . (یادداشت مؤلف ) : چنین گفت خرم دلی رهنمای که خوشی گزین زین سپنجی
خوشیدیکشنری فارسی به عربیاحتفال , بشاشة , بهجة , جذل , سعادة , غبطة , قبرة , متعة , مرح , هبة , هتاف , هناء
خوشیدیکشنری فارسی به انگلیسیamusement, bliss, cheer, delectation, disport, enjoyment, euphoria, felicity, frolic, fun, happiness, pleasure, jocundity, jolliness, jollity, relish, welfare, well-being
خوصیلغتنامه دهخداخوصی . [ خ َ صی ی ] (ص نسبی ) منسوب است به خوصا که نام والد قاسم بن ابی الخوصا است . (از انساب سمعانی ).
خویشیلغتنامه دهخداخویشی . [ خوی / خی ] (حامص ) قرابت . خویشاوندی . نزدیکی بواسطه ٔ نسبت از طرف پدر یا مادر و جز آن . (ناظم الاطباء). عَصَبیَّت . سَبَب . قرابت نسبی و سببی .نَسَب . قرابت ِ رَحِم . اُدمَه . رَحِم ِ. صِلَه اِل ّ. مقربه . لَحمَه . پیوند. (یادداشت
خویشیلغتنامه دهخداخویشی . [ خوی / خی ] (اِخ ) خلیل رومی قلنیکی موسوم به شیخ محمد. او تعدادی از اشباه و نظائر ابن نجم را مرتب کرد و بسال هزار هجری از آن فراغت یافت . (یادداشت مؤلف ).
خوشیارلغتنامه دهخداخوشیار. [ خوَش ْ / خُش ْ ](اِخ ) دهی است از دهستان کلیائی بخش سنقر کلیایی شهرستان کرمانشاهان واقع در شمال سنقر و خاور راه فرعی سنقر به اوعباس . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).
خوشیدگیلغتنامه دهخداخوشیدگی . [ دَ / دِ ] (حامص ) پژمردگی . (یادداشت مؤلف ): ذُبْلَة؛ خوشیدگی لب از تشنگی . (منتهی الارب ).
خوشیدنلغتنامه دهخداخوشیدن . [ دَ ] (مص ) خشکیدن . خشک شدن . (ناظم الاطباء) : نشد هیچکس پیش جویا برون که رگشان بخوشید گویی ز خون . فردوسی .بفصل ربیع میان آن آبگیر همچون بحیره ٔ باز بخوشد. (فارسنامه ٔ ابن بلخی ).به کآبله را ز طفل پ
خوشیدهلغتنامه دهخداخوشیده . [ دَ / دِ] (ن مف / نف ) خشک شده . خشکیده . (برهان قاطع) : او مردی پیر است پایها خوشیده می گوید خوابی دیده ام می خواهم تا بگویم . (راحةالصدور راوندی ). دوازده سال پای علی غلام
خوشیارلغتنامه دهخداخوشیار. [ خوَش ْ / خُش ْ ](اِخ ) دهی است از دهستان کلیائی بخش سنقر کلیایی شهرستان کرمانشاهان واقع در شمال سنقر و خاور راه فرعی سنقر به اوعباس . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).
خوشیدگیلغتنامه دهخداخوشیدگی . [ دَ / دِ ] (حامص ) پژمردگی . (یادداشت مؤلف ): ذُبْلَة؛ خوشیدگی لب از تشنگی . (منتهی الارب ).
خوشیدنلغتنامه دهخداخوشیدن . [ دَ ] (مص ) خشکیدن . خشک شدن . (ناظم الاطباء) : نشد هیچکس پیش جویا برون که رگشان بخوشید گویی ز خون . فردوسی .بفصل ربیع میان آن آبگیر همچون بحیره ٔ باز بخوشد. (فارسنامه ٔ ابن بلخی ).به کآبله را ز طفل پ
خوشیدهلغتنامه دهخداخوشیده . [ دَ / دِ] (ن مف / نف ) خشک شده . خشکیده . (برهان قاطع) : او مردی پیر است پایها خوشیده می گوید خوابی دیده ام می خواهم تا بگویم . (راحةالصدور راوندی ). دوازده سال پای علی غلام
دستخوشیلغتنامه دهخدادستخوشی . [ دَ خوَ / خ ُ ] (حامص مرکب ) سهل الحصولی . آسان بدست آیی . زبونی . ملعبگی : تو پنداری که با تو من باشم شادزین دستخوشی منت که آگاهی داد. فرخی .|| مسخرگی .
دلخوشیلغتنامه دهخدادلخوشی .[ دِ خوَ / خ ُ ] (حامص مرکب ) سرور. شادمانی . شعف . شادی . مسرت . انبساط. فرح . (ناظم الاطباء) : نه ایم آمده ازپی دلخوشی مگر کزپی رنج وسختی کشی . نظامی .ای بسا خواب کو بود
سرخوشیلغتنامه دهخداسرخوشی . [ س َ خوَ / خ ُ ] (حامص مرکب ) سرور و نشأه ٔ شراب . || مستی به اعتدال . (غیاث ) (آنندراج ) : بوقت سرخوشی از آه و ناله ٔ عشاق به صوت و نغمه ٔ چنگ و چغانه یاد آرید. حافظ.||
می خوشیلغتنامه دهخدامی خوشی . [ م َ / م ِ خوَ / خ ُ ] (حامص مرکب ) صفت می خوش . نه ترش و نه شیرین بودن . شیرین با کمی ترشی . (از یادداشت مؤلف ). رجوع به می خوش شود.
ناخوشیلغتنامه دهخداناخوشی . [ خوَ / خ ُ ] (حامص مرکب ) غمگین بودن . (فرهنگ نظام ). غمگینی . ناشادمانی . || سختی . خشم . رنج . (ناظم الاطباء). مقابل خوشی . ابتلاء. گرفتاری . مصیبت . ناراحتی : یار مساعد بگه ناخوشی دامکشی کرد نه دام