خیمعلغتنامه دهخداخیمع. [ خ َ م َ ] (ع ص ، اِ) زن زناکار. زن فاجر. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
خیمةلغتنامه دهخداخیمة. [ خ َ م َ ] (اِخ ) کوهچه ٔ منفرد بالای ابانین . در این مکان آبی است موسوم به عبادة که از آن بنی عبس است . (از معجم البلدان ) (منتهی الارب ).
خمچهلغتنامه دهخداخمچه . [ خ ُ چ َ / چ ِ ] (اِ مصغر) خم کوچک . (ناظم الاطباء). خنبچه . خنبک . (یادداشت بخط مؤلف ) : گل خمچه اش نزد طراح جام بعقل مخمر برآورده خام بود خمچه قسمی ز خم لیک خردتوانش ببزم بزرگان نبرد.<p c
خمعلغتنامه دهخداخمع. [ خ َ ] (ع مص ) خمیده رفتن مانند آنکه لنگ باشد. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
خمعلغتنامه دهخداخمع. [ خ ِ ] (ع اِ) گرگ . || دزد. (منتهی الارب ) (از تاج العروس )(از لسان العرب ). طِبس . اوس . (یادداشت بخط مؤلف ).
خیمه افکندنلغتنامه دهخداخیمه افکندن . [ خ َ / خ ِ م َ / م ِ اَ ک َ دَ ] (مص مرکب ) فرود آوردن و خوابانیدن خیمه ٔ استاده . (آنندراج ) : بیفکن خیمه تا محمل برانندکه همراهان این منزل روانند.|| برپا ک
خیمه انداختنلغتنامه دهخداخیمه انداختن . [ خ َ / خ ِ م َ / م ِ اَ ت َ ] (مص مرکب ) خیمه افکندن . خیمه فرود آوردن . (مجموعه ٔ مترادفات ).
خیمه برکندنلغتنامه دهخداخیمه برکندن . [ خ َ / خ ِ م َ / م ِ ب َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) خیمه را فرود آوردن و از مکان خود برداشتن . کنایه از تخلیه کردن مکان است : سعدی چو شد هندوی تو هل تا رسد بر موی توکو
خیمه افکندنلغتنامه دهخداخیمه افکندن . [ خ َ / خ ِ م َ / م ِ اَ ک َ دَ ] (مص مرکب ) فرود آوردن و خوابانیدن خیمه ٔ استاده . (آنندراج ) : بیفکن خیمه تا محمل برانندکه همراهان این منزل روانند.|| برپا ک
خیمه انداختنلغتنامه دهخداخیمه انداختن . [ خ َ / خ ِ م َ / م ِ اَ ت َ ] (مص مرکب ) خیمه افکندن . خیمه فرود آوردن . (مجموعه ٔ مترادفات ).
خیمه بر سر انداختنلغتنامه دهخداخیمه بر سر انداختن . [ خ َ / خ ِ م َ / م ِ ب َ س َ اَ ت َ ] (مص مرکب ) کنایه از مضطرب گردانیدن است . (آنندراج ) : قهقه ٔ شیشه طبل کوچ زندهوش را خیمه برسر اندازد.<p class="a
خیمه برکندنلغتنامه دهخداخیمه برکندن . [ خ َ / خ ِ م َ / م ِ ب َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) خیمه را فرود آوردن و از مکان خود برداشتن . کنایه از تخلیه کردن مکان است : سعدی چو شد هندوی تو هل تا رسد بر موی توکو
کنارخیمهلغتنامه دهخداکنارخیمه . [ ک ُ خ ِ م ِ ] (اِخ ) دهی از دهستان مالکی است که در بخش کنگان شهرستان بوشهر واقع است و 299 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7). رجوع به فارسنامه ٔ ناصری شود.
مه خیمهلغتنامه دهخدامه خیمه . [ م َ هَِ خ َ / خ ِ م َ / م ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) ماهی که از زر بر سر عمود خیمه می سازند. (حاشیه ٔ شرفنامه ٔ نظامی چ وحید ص 357) : <b
طوس خیمهلغتنامه دهخداطوس خیمه . [ خ َم َ ] (اِخ ) ده کوچکی است از دهستان طیبی گرمسیری بخش کهکیلویه ٔ شهرستان بهبهان در 12 هزارگزی جنوب باختری لنده مرکز دهستان و 54 هزارگزی شمال بهبهان به آغاجاری با 30</
بار خیمهلغتنامه دهخدابار خیمه . [ رِ خ َ /خ ِ م َ / م ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) قرارگاه باج گیران در راهها و گذرگاهها. میرنظمی گوید : خیال غمزه ها در دل نشسته بجان آمد شدن را راه بسته بخواهد