دادجولغتنامه دهخدادادجو. (نف مرکب ) دادجوی . دادخواه . عدالت جوینده . ج ، دادجویان : بفرمودتا هر که بد دادجوی سوی موبدان موبد آورد روی . فردوسی .جهانی بدرگاه بنهاد روی هر آن کس که بد در جهان دادجوی . فردوسی
دادجوفرهنگ فارسی عمیددادجوینده؛ جویندۀ عدل‌وداد؛ دادخواه: ◻︎ مفرست پیام دادجویان / الاّ به زبان راستگویان (نظامی۳: ۵۳۳).
دادخواهیفرهنگ فارسی طیفیمقوله: اخلاقیات واهی، تظلم، دادجویی، مرافعه، اعادۀ حیثیت، شکایت، اعلام جرم، منازعه، مناقشه دعوای حقوقی، اقدام قضایی، مناقشه حقوقی موضوع دعوی، متنازع فیه، موضوع دادخواهی، ادعا، مدعی‌به، خواسته، ادعای غبن، ادعای شرف دعوی، اقدام قانونی، اقامۀ دعوا، ایراد، مراحل قضایی▼، اتهام، اظهار، تأکید مباشرت
