داعبلغتنامه دهخداداعب . [ ع ِ ] (ع ص ) آبی که برجهد در جریان . || مزاح کننده . لاعب با مزاح . (منتهی الارب ).
ذاهبلغتنامه دهخداذاهب . [ هَِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از ذهاب . رونده . برونده . شونده . بشونده . || درگذرنده . || طویل الذاهب ، بسیاردراز. ج ، ذاهبون . ذاهبین .
دددلغتنامه دهخداددد. [ دَ دِ ] (ع ص ) بازی دوست . بازیگوش . (ناظم الاطباء). در گفته طرماح : و استطرقت طعنهم لما احزأل بهم آل الضحی ناشطاً من داعب دَدِد.(از منتهی الارب ).
مزاحلغتنامه دهخدامزاح . [ م ِ /م َ /م ُ ] (ع مص ) با هم خوش طبعی کردن . (غیاث ) (آنندراج ). خوشمزگی . فکاهت . لودگی . چکگی . مفاکهة. مفاکهت . طیبت . مطایبه . مَزح . ممازحت . ممازحة. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). مزاح کردن . (ت
مداعبلغتنامه دهخدامداعب . [ م ُ ع ِ ] (ع ص ) مزاح کننده . (ناظم الاطباء).نعت فاعلی است از دعب . رجوع به دعب و مداعبه شود.
تداعبلغتنامه دهخداتداعب . [ ت َ ع ُ ] (ع مص ) با هم مزاح کردن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). تمازح . (اقرب الموارد) (المنجد): انه ُ لیتداعب علی الناس ؛ ای یرکبهم بمزاح و خُیلاء و یغمّهم و لایسبّهم . (اقرب الموارد).