دامن آلوده

dāman[']ālude

معنی

شخص بدکار و بدنام؛ آلوده‌دامن؛ تردامن: ◻︎ چرا دامن‌آلوده را حد زنم / چو در خود شناسم که تردامنم (سعدی۱: ۱۷۰).

جست‌وجوی دقیق

دامن آلوده

لغت‌نامه دهخدا

دامن آلوده . [ م َ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) که دامن آلوده دارد. که دامنش بچیزی چون خون یا پلیدی و نظایر آن آغشته شده . || تردامن . فاسق . فاجر. آلوده دامن . دامن آلود. دامن سیاه . مقابل خشک دامن و پاکدامن : دامن آلود

دامن آلوده

فرهنگ فارسی عمید

شخص بدکار و بدنام؛ آلوده‌دامن؛ تردامن: ◻︎ چرا دامن‌آلوده را حد زنم / چو در خود شناسم که تردامنم (سعدی۱: ۱۷۰).

جست‌وجوی هم‌آوا

دامن دامن

لغت‌نامه دهخدا

دامن دامن . [ م َ م َ ] (ق مرکب ) چندین دامن پر: دامن دامن اشک ؛ گریه ٔ بسیار. دامن دامن گل چیدن ؛ فراوان گل چیدن .

دامین

لغت‌نامه دهخدا

دامین . [ ی َ ] (اِخ ) (سن ) رجوع به کم شود.

دامن

لغت‌نامه دهخدا

دامن . [ م َ ] (اِ) دامان . ذیل . (دهار). آن قسمت از قبا و ارخالق و سرداری و جز آن که از کمر بزیر آویزد. از کمر به پایین هر جامه . قسمت پایین قبا و غیره از سوی پیش . قسمت سفلای قبا و غیره از قدام . قسمت پایین جامه . رفل . (منتهی الارب ). قسمت پیش از کمر بپایین هر جامه چون پیر

دامن

لغت‌نامه دهخدا

دامن . [ م َ ] (اِخ ) نام محلی کنار راه خواش به بمپور میان تیغاب و ایرانشهر. در 138هزارگزی خواش .

دامین

لغت‌نامه دهخدا

دامین . (اِخ ) نام ده مرکز دهستان دامین از بخش مرکزی شهرستان ایرانشهر است . و آن در 19هزارگزی شمال ایرانشهر و کنار شوسه ٔ ایرانشهر به خاش واقع است . سردسیر و کوهستانی است و دارای 60 سکنه . آب آن از رودخانه و

جست‌وجوی متن

دامن آلودگی

لغت‌نامه دهخدا

دامن آلودگی . [ م َ دَ / دِ ] (حامص مرکب ) حالت و چگونگی دامن آلوده . رجوع به دامن آلوده و دامن آلودن شود.

دامن پاک

لغت‌نامه دهخدا

دامن پاک . [ م َ ] (ص مرکب ) پاکدامن . عفیف . مقابل آلوده دامن و دامن آلوده . مقابل تردامن .

دامن آلود

لغت‌نامه دهخدا

دامن آلود. [ م َ ] (ن مف مرکب ) مخفف دامن آلوده . تردامن . فاسق و فاجر. آلوده دامن . گنه کار. دیوان سیاه . و نیز رجوع به مجموعه ٔ مترادفات ص 261 شود.

چارقب

فرهنگ فارسی عمید

= چهارقب: ◻︎ هر شاه‌بیت من که در این طرز گفته‌ام / شاهان به گرد چارقب زر نوشته‌اند (نظام‌قاری: لغت‌نامه: چارقب)، ◻︎ دامن‌آلوده مکن چارقب هستی را / جامهٴ عاریه را پاک نگه باید داشت (شفیع‌اثر: لغت‌نامه: چارقب).

تبت یداک

لغت‌نامه دهخدا

تبت یداک . [ ت َب ْ ب َ ی َ ک َ ] (ع جمله ٔ فعلیه ٔ دعایی ) هلاک شود هر دو دست تو. (غیاث اللغات ) (آنندراج ). مأخوذ از آیه ٔ اول سوره ٔ المسد:یکی زجر کردش که تبت یداک مرو دامن آلوده در جای پاک . سعدی (بوستان ).تبت یداه ؛ ضلتا و خسرتا. (ق

جست‌وجوی هم‌آغاز

دامن

لغت‌نامه دهخدا

دامن

لغت‌نامه دهخدا

دامن . [ م َ ] (اِخ ) نام محلی کنار راه خواش به بمپور میان تیغاب و ایرانشهر. در 138هزارگزی خواش .

دامن

فرهنگ فارسی عمید

۱. قسمت پایین لباس؛ پایین جامه؛ پایین پیراهن و قبا و پالتو و مانند آن در قسمت جلو: ◻︎ تا «دامن» کفن نکشم زیر پای خاک / باور مکن که دست ز دامن بدارمت (حافظ: ۲۰۰).۲. نوعی لباس زنانه که قسمت پایین آن آزاد است و از کمر به پایین را می‌پوشاند.۳. [مجاز] حاشیه و کناره و دنبالۀ چیزی: دامن کوه، دا

دامن

دیکشنری فارسی به انگلیسی

lap, skirt

دامن

دیکشنری فارسی به ترکی

etek

جست‌وجوی هم‌قافیه

دامن

لغت‌نامه دهخدا

دامن

لغت‌نامه دهخدا

دامن . [ م َ ] (اِخ ) نام محلی کنار راه خواش به بمپور میان تیغاب و ایرانشهر. در 138هزارگزی خواش .

دامن دامن

لغت‌نامه دهخدا

دامن دامن . [ م َ م َ ] (ق مرکب ) چندین دامن پر: دامن دامن اشک ؛ گریه ٔ بسیار. دامن دامن گل چیدن ؛ فراوان گل چیدن .

درازدامن

لغت‌نامه دهخدا

درازدامن . [ دِ م َ ] (ص مرکب ) درازدامان . که دامن دراز دارد. طویل الذیل . (دهار): رِفَّل رداء مُذَیَّل ؛ چادر درازدامن . طَبَّة؛ جامه ٔ پیش گشاده ٔ درازدامن . (منتهی الارب ). تذییل ؛ درازدامن کردن . (تاج المصادر بیهقی ).

دردامن

لغت‌نامه دهخدا

دردامن . [ دَ م َ ] (اِ مرکب ) حاشیه و کناره ٔ مزین از لباس . (ناظم الاطباء).

درپیوند

بیشتر بدانید

دامن آلوده

dāman[']ālude

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی هم‌آوا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

دیکشنری فارسی به انگلیسی

دیکشنری فارسی به ترکی

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا