دانندهلغتنامه دهخداداننده . [ ن َ دَ / دِ ] (نف ) صفت فاعلی از دانستن . عالم . دانا. دانشمند.عارف . دانشور. علیم . شاعر. آگاه . مطلع : زه دانارا گویند که داند گفت هیچ نادان را داننده نگوید زه . رودکی .<b
دانندهفرهنگ فارسی عمید۱. دانا.۲. [قدیمی] کسی که امری یا مطلبی را میداند؛ آگاه.۳. [قدیمی] استاد؛ ماهر: ◻︎ بیارید دانندهآهنگران / یکی گرز فرمای ما را گران (فردوسی: ۱/۷۱).
دانندهفرهنگ نامها(تلفظ: dānande) دارندهی علم و توانایی ، دانا؛ (در قدیم) استاد، ماهر حاذق ، واقف و آگاه به امری .
دیانندهلغتنامه دهخدادیاننده . [ دَ ن َن ْ دَ ] (اِخ ) معروف به سوامی دیاننده (از 1824 تا 1884 م .) مصلح دینی هندی . مؤسس فرقه ٔ دینی «آریا سمج » و معتقد به خدایی غیرشخصی و به «ودا» و مخالف بت پرستی بود برای احقاق حق فرقه ٔ نجس
داننده مردلغتنامه دهخداداننده مرد. [ ن َ دَ / دِ م َ ] (اِمرکب ) مرد داننده . مرد دانا. مرد عالم : چنین داد پاسخ که داننده مردکه دارد ز کردار بد روی زرد. فردوسی .چو بهرام را دید داننده مردبر او آفرین
داننده دللغتنامه دهخداداننده دل . [ ن َ دَ / دِ دِ ] (ص مرکب ) دانادل . داناضمیر. دل آگاه : چنین گفت داننده دل برهمن که مرگی جدایی است جان را زتن .اسدی .
دانندگیلغتنامه دهخدادانندگی . [ ن َ دَ/ دِ ] (حامص ) حالت و چگونگی داننده . عمل داننده . صاحب معلومات و دانش و علم بودن . دانائی : خردمند گفت ای شه پهلوان به دانندگی پیر و بر تن جوان . دقیقی .کسی کو س
داننده مردلغتنامه دهخداداننده مرد. [ ن َ دَ / دِ م َ ] (اِمرکب ) مرد داننده . مرد دانا. مرد عالم : چنین داد پاسخ که داننده مردکه دارد ز کردار بد روی زرد. فردوسی .چو بهرام را دید داننده مردبر او آفرین
داننده دللغتنامه دهخداداننده دل . [ ن َ دَ / دِ دِ ] (ص مرکب ) دانادل . داناضمیر. دل آگاه : چنین گفت داننده دل برهمن که مرگی جدایی است جان را زتن .اسدی .
جغرافی دانلغتنامه دهخداجغرافی دان . [ ج ُ ] (نف مرکب ) داننده ٔ جغرافی . داننده ٔ جغرافیا. کسی که بعلم جغرافیا آشناست .
داننده مردلغتنامه دهخداداننده مرد. [ ن َ دَ / دِ م َ ] (اِمرکب ) مرد داننده . مرد دانا. مرد عالم : چنین داد پاسخ که داننده مردکه دارد ز کردار بد روی زرد. فردوسی .چو بهرام را دید داننده مردبر او آفرین
داننده دللغتنامه دهخداداننده دل . [ ن َ دَ / دِ دِ ] (ص مرکب ) دانادل . داناضمیر. دل آگاه : چنین گفت داننده دل برهمن که مرگی جدایی است جان را زتن .اسدی .
خندانندهلغتنامه دهخداخنداننده . [ خ َ ن َ دَ / دِ ] (نف مرکب )بخنده درآوردنده . بخنده افکننده . بخنده وادارنده .
گندانندهلغتنامه دهخداگنداننده . [ گ َ ن َن ْ دَ / دِ ] (نف ) آنکه چیزی را بگنداند. آنکه چیزی را متعفن سازد. و رجوع به گنداندن و گندانیدن شود.