دخینةلغتنامه دهخدادخینة. [ دَ ن َ ] (ع اِ) دخنه . آنچه بر آتش افکنند تا بوی خوش دهد. (شعوری ج 1 ص 452).آنچه بر آتش افکنند از عطریات . رجوع به دخنه شود.
دخنهلغتنامه دهخدادخنه . [ دُ ن َ ] (ع اِ) تیرگی . (منتهی الارب ). || دارویی که دود کنند و بیمار را بدان دود دهند. عطری بود که بر آتش افکنند از بهرچشم بد. (اوبهی ). دارویی خوشبو که خانه را بدان دودکنند. (منتهی الارب ). آنچه آتش افکنند از عطریات . هرچه بر آتش افکنند. دخینه . (شعوری ج <span clas
دخنهفرهنگ فارسی معین(دُ نَ یا نِ) [ ع . دخنة ] (اِ.) 1 - رنگ تیره . 2 - آن چه که برای دود دادن خانه به کار برند.
دخنه کردنلغتنامه دهخدادخنه کردن . [ دُ ن َ / ن ِ ک َ دَ ] (مص مرکب ) دود کردن و دودآلود کردن . (از آنندراج ).
ام دخنهلغتنامه دهخداام دخنه . [ اُم ْ م ِ دُ ن َ ] (ع اِ مرکب ) نخله . گویند ام دجیه است . (از المرصع). و رجوع به دخنه شود.
ام دخنهلغتنامه دهخداام دخنه . [ اُم ْ م ِ دُ ن َ ] (ع اِ مرکب ) نخله . گویند ام دجیه است . (از المرصع). و رجوع به دخنه شود.
دخینةلغتنامه دهخدادخینة. [ دَ ن َ ] (ع اِ) دخنه . آنچه بر آتش افکنند تا بوی خوش دهد. (شعوری ج 1 ص 452).آنچه بر آتش افکنند از عطریات . رجوع به دخنه شود.
دخنه کردنلغتنامه دهخدادخنه کردن . [ دُ ن َ / ن ِ ک َ دَ ] (مص مرکب ) دود کردن و دودآلود کردن . (از آنندراج ).
دخنلغتنامه دهخدادخن . [ دُ خ َ ] (ع اِ) ج ِ دخنه . (ازمنتهی الارب ). رجوع به نحبةالدهر دمشقی ص 266 شود.
دخنهفرهنگ فارسی معین(دُ نَ یا نِ) [ ع . دخنة ] (اِ.) 1 - رنگ تیره . 2 - آن چه که برای دود دادن خانه به کار برند.
مدخنةلغتنامه دهخدامدخنة. [ م ِ خ َ ن َ ] (ع اِ) بوی سوز. (منتهی الارب ). مجمره . (متن اللغة) (اقرب الموارد). بخورسوز. عودسوز. ج ، مَداخِن : ساقیان تو فکنده باده اندر باطیه خادمان تو فکنده عنبر اندر مدخنه .منوچهری .
مدخنةلغتنامه دهخدامدخنة. [ م ُخ ِ ن َ / م ُ دَخ ْ خ ِ ن َ / م ُدْ دَ خ ِ ن َ ] (ع ص ) آتش دوددار . (ناظم الاطباء).