درخت سنبهلغتنامه دهخدادرخت سنبه . [ دِ رَ سُم ْ ب َ / ب ِ ] (اِ مرکب ) مته . مثقب . پر ماه . (ناظم الاطباء). درخت سنب . رجوع به درخت سنب شود. || پرنده ای است سبزرنگ که با منقار درخت را سوراخ کند. (برهان ). مرغی است که درخت را بسنبد یعنی سوراخ کند. دراسنب . داربرد.
درختلغتنامه دهخدادرخت . [ دَ / دِ رَ ] (اِ) ترجمه ٔ شجر. (آنندراج ). هر گیاه خشبی که دارای ریشه وتنه و ساقه و شاخه ها بود. شجر. نهال . (ناظم الاطباء).رستنی بزرگ و ستبر که دارای ریشه و ساقه و شاخه ها باشد. شجر که از دار ضعیف تر است . غالباً درخت به گیاهانی گوی
درختفرهنگ فارسی عمیدهر رستنی بزرگ و ستبری که دارای ریشه و تنه و شاخه باشد.⟨ درخت لاله: (زیست‌شناسی) درختی زیبا، با گل‌های لاله‌ای زرد و نارنجی که چوبش برای ساختن مبل و اشیای چوبی به کار می‌رود و بومی آمریکا است.⟨ درخت مریم: [قدیمی] درخت خرمایی که خشک بود و برای حضرت مریم از نو سبز و بارور شد؛ نخل
درختarbor, tree 1واژه‌های مصوب فرهنگستانگیاه چوبی چندساله که بهطور معمول تکتنه است و با درختچه که در شرایط عادی چندتنه است تفاوت دارد
درختنه سنبهلغتنامه دهخدادرختنه سنبه . [ دِ رَ ت ِ ن َ / ن ِ سُم ْ ب َ / ب ِ ] (اِ مرکب )درخت سنبه . که پرنده ای باشد که درخت را با منقار سوراخ کند. (از برهان ). درختینه سنبه . دارسنب . دارکوب .
درختینه سنبهلغتنامه دهخدادرختینه سنبه . [ دِ رَ ن َ / ن ِ سُم ْ ب َ / ب ِ ](اِ مرکب ) درختنه سنبه . پرنده ای است . (از برهان ). دارسنب . دارکوب . رجوع به درختنه سنبه و درخت سنبه شود.
آغاج دلنلغتنامه دهخداآغاج دلن . [ دَ ل َ ] (ترکی ، اِ مرکب ) (از: آغاج ، درخت + دلن ، سوراخ کننده ) درخت سنبه . دارکوب . سودانیات . داربر. دارتمک .
درخت کوبلغتنامه دهخدادرخت کوب . [ دِ رَ ] (نف مرکب ) درخت کوبنده . کوبنده ٔ درخت . || (اِ مرکب ) درخت سنبه . دارکوب . دارسنب . (یادداشت مرحوم دهخدا از ذخیره ٔ خوارزمشاهی ).
دارکوبفرهنگ فارسی عمیدپرندهای کوچک با پرهای سیاه، سفید، زرد، و سبز که با پنجه‌های خود به تنه و شاخه‌های درخت می‌چسبد و حشرات را با منقار از زیر پوست درخت بیرون می‌آورد و می‌خورد؛ داربر؛ دارشکنک؛ دارسنب؛ درخت‌سنبه.
سرفةلغتنامه دهخداسرفة. [ س ُ ف َ ] (ع اِ) جانوری است که درخت را سوراخ کند. (غیاث ) (آنندراج ). جنبنده ٔ خردی که درخت سوراخ کند و در آن جای گیرد. (بحر الجواهر). چوب خواره . کژه ٔ چوب . (زمخشری ). درخت سنبه . (مهذب الاسماء). مور سپید که از ریزه های چوب خانه سازد و در آن درآید و بمیرد. (آنندراج
درخت سنبلغتنامه دهخدادرخت سنب . [ دِ رَ سُمْب ْ ] (نف مرکب ) درخت سنبنده . آنکه یا آنچه درخت یا چوب را سوراخ کند. || (اِ مرکب ) دارسنب . دارکوب . رجوع به دارسنب و درخت سنبه شود. || مته . مثقب . پرماه . (ناظم الاطباء). || موریانه . ارضه . اورنگ (در تداول مردم قزوین ) : خدای
درختلغتنامه دهخدادرخت . [ دَ / دِ رَ ] (اِ) ترجمه ٔ شجر. (آنندراج ). هر گیاه خشبی که دارای ریشه وتنه و ساقه و شاخه ها بود. شجر. نهال . (ناظم الاطباء).رستنی بزرگ و ستبر که دارای ریشه و ساقه و شاخه ها باشد. شجر که از دار ضعیف تر است . غالباً درخت به گیاهانی گوی
درختفرهنگ فارسی عمیدهر رستنی بزرگ و ستبری که دارای ریشه و تنه و شاخه باشد.⟨ درخت لاله: (زیست‌شناسی) درختی زیبا، با گل‌های لاله‌ای زرد و نارنجی که چوبش برای ساختن مبل و اشیای چوبی به کار می‌رود و بومی آمریکا است.⟨ درخت مریم: [قدیمی] درخت خرمایی که خشک بود و برای حضرت مریم از نو سبز و بارور شد؛ نخل
درختarbor, tree 1واژه‌های مصوب فرهنگستانگیاه چوبی چندساله که بهطور معمول تکتنه است و با درختچه که در شرایط عادی چندتنه است تفاوت دارد
درختtreeواژه‌های مصوب فرهنگستاننمودار یا نگاره‌ای به شکل درخت که معمولاً از یک تنة ساده یا محور عمودی منشعب میشود، بدون آنکه شاخه‌های حلقوی یا چندضلعی ایجاد کند
چهاردرختلغتنامه دهخداچهاردرخت . [ چ َ دِ رَ ] (اِخ ) دهی است از دهستان بالارخ بخش کدکن شهرستان تربت حیدریه ، 113 تن سکنه دارد. از قنات آبیاری میشود. محصولش غلات ، چغندرقند است . شغل اهالی زراعت و کرباس بافی و گله داری است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج <span class
زرین درختلغتنامه دهخدازرین درخت . [ زَرْ ری / دَ دِ رَ ] (اِ مرکب ) گویند درخت اترج است و بعضی گویند درختی است که آن در ولایت کازرون بسیار است و برگ آن به برگ زیتون می ماند و گل آن مانند قرص آئینه زرین است یعنی آفتاب . (برهان ) (آنندراج ). درخت اترج بمعنی ترنج ...
سیاه درختلغتنامه دهخداسیاه درخت . [دَ / دِ رَ ] (اِ مرکب ) درختچه ای است از تیره ٔ عنابها که ویژه ٔ مرز فوقانی جنگل است . آنرا در درفک ، سیاه درخت و در کلاردشت خرزال ، در پل زنگوله کلیک در زیارت اشنگور و در کتول خوشه ٔ انگور میخوانند. (از جنگل شناسی ساعی ج <span c
شاه درختلغتنامه دهخداشاه درخت . [ دِ رَ ] (اِ مرکب ) نام درخت صنوبر باشد و ناجو همان است . (برهان ) (آنندراج ). اسم درخت صنوبر است . (از فهرست مخزن الادویه ). ناژو. (برهان ).
گویا درختلغتنامه دهخداگویا درخت . [ دِ رَ ] (اِ مرکب ) درخت سخنگو. درخت که سخن گوید. داستان این درخت را فردوسی چنین گوید:اسکندر رومی در سیر و جهانگردی خود به شهری درآمد و از عجایب آنجا پرسید و:چنین داد پاسخ بدو رهنمای که ای شاه پیروز پاکیزه رای شگفتی ست ایدر که اندر جهان کسی آن
