درفشانلغتنامه دهخدادرفشان . [ دِ رَ ] (نف ) صفت بیان حالت از درفشیدن . تابان . (برهان ). روشن . (لغت فرس اسدی ) (غیاث ).براق . درخشان . رخشان . لامع. مشرق . مضی ٔ : بهرامی آنگهی که به خشم افتی بر گاه اورمزد درفشانی . دقیقی .بپوشیده ش
درفشانلغتنامه دهخدادرفشان . [ دُ ف َ/ ف ِ ] (نف مرکب ) درفشاننده . فشاننده ٔ در. دربار. درافشان . درافشاننده . آنکه در و مروارید پخش کند. آنکه مروارید پراکند : از کف ساقیان دریا کف درفشان گشت کامهای صدف . نظامی
درفشان کردنلغتنامه دهخدادرفشان کردن . [ دِ رَ ک َ دَ ] (مص مرکب ) درخشان کردن . تابان ساختن . روشن کردن : چو از تن ببرّم سر ارجاسب رادرفشان کنم جان لهراسب را. فردوسی .ستائیم زآن پس شهنشاه راکه تختش درفشان کند ماه را. <p class="aut
درفشان کردنلغتنامه دهخدادرفشان کردن . [ دُ ف َ / ف ِ ک َ دَ ] (مص مرکب ) درافشان کردن . در پراکندن . درفشانی : کابر آزار و باد نوروزی درفشان می کنند و عنبربیز.سعدی .
لعل درفشانلغتنامه دهخدالعل درفشان . [ ل َ ل ِ دُ ف َ / ف ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایه است از لب معشوق و سخن گفتن وی : بی تو با چشم خون فشان هر شب در غم لعل درفشان توام .عطار.
درافشانلغتنامه دهخدادرافشان . [ دُ اَ ] (نف مرکب ) درفشان . درافشاننده . درفشاننده . آنکه در می پاشد. آنکه در می پراکند : شب فراز کوه از اشک شور جمع و نور شمعابر درافشان و خورشید زرافشان دیده اند. خاقانی .شب و روزت قراخان است و آقسنقر
درفشاندنلغتنامه دهخدادرفشاندن . [ دُ ف َ ف ِ دَ ] (مص مرکب ) درافشاندن . افشاندن در. پراکندن در : دیده درمی فشانددر دامن گوئیا آستین مرجان داشت . سعدی .
درفشانیلغتنامه دهخدادرفشانی . [ دِ رَ ] (حامص ) درفشان بودن . درخشانی . تلألؤ : چو آفتاب درخشان شود ز چرخ بلندمه چهارده را کی بود درفشانی .(منسوب به منوچهری ).
درفشانیلغتنامه دهخدادرفشانی . [ دُ ف َ / ف ِ ] (حامص مرکب ) عمل درفشان . پراکندن در. درافشانی . افشاندن دُر. (یادداشت مرحوم دهخدا).- درفشانی کردن ؛ در پراکندن . || سخنان سخت نیکو گفتن . (یادداشت مرحوم دهخدا).- <span class="hl
درفشانیدنلغتنامه دهخدادرفشانیدن . [ دِ رَ دَ ] (مص ) درفشیدن کنانیدن . درخشیدن کنانیدن . (ناظم الاطباء). به درفشیدن داشتن : ابراق السیف ، لمعالسیف ؛ درفشانیدن شمشیر را. (از منتهی الارب ).
مشرقلغتنامه دهخدامشرق . [ م ُ رِ ] (ع ص ) روشن . تابان . (از ناظم الاطباء). نیر. تابان . درخشان . درفشان . درخشنده . رخشنده . درفشنده . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : و هرگاه صفرا آمیخته بود با خون ، بول سرخ و درفشان بود و به تازی مشرق گویند.(ذخیره ٔ خوارزمشاهی ، یادداش
مشرقةلغتنامه دهخدامشرقة. [ م ُ رِ ق َ ] (ع ص ) مسفرة مضیئة. درخشان . درفشان . تابان . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
مضیئةلغتنامه دهخدامضیئة. [ م ُ ءَ ] (ع ص ) تأنیث مضی ٔ. مسفره . مشرقه . درخشان . درفشان . تابان . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
نیرشیدواژهنامه آزادبر وزن خورشید و مهرشید مرکب از نیر به معنای درفشان . رخشان . درخشنده . درفشنده . مضی ٔ. رخشنده . مشرق و شید به معنای درخشان و روشنایی
دریا کفلغتنامه دهخدادریا کف . [ دَرْ ک َ ](ص مرکب ) سخی و جوانمرد. (ناظم الاطباء) : از کف ساقیان دریا کف درفشان گشت کامهای صدف .نظامی
درفشاندنلغتنامه دهخدادرفشاندن . [ دُ ف َ ف ِ دَ ] (مص مرکب ) درافشاندن . افشاندن در. پراکندن در : دیده درمی فشانددر دامن گوئیا آستین مرجان داشت . سعدی .
درفشانیلغتنامه دهخدادرفشانی . [ دِ رَ ] (حامص ) درفشان بودن . درخشانی . تلألؤ : چو آفتاب درخشان شود ز چرخ بلندمه چهارده را کی بود درفشانی .(منسوب به منوچهری ).
درفشان کردنلغتنامه دهخدادرفشان کردن . [ دِ رَ ک َ دَ ] (مص مرکب ) درخشان کردن . تابان ساختن . روشن کردن : چو از تن ببرّم سر ارجاسب رادرفشان کنم جان لهراسب را. فردوسی .ستائیم زآن پس شهنشاه راکه تختش درفشان کند ماه را. <p class="aut
درفشان کردنلغتنامه دهخدادرفشان کردن . [ دُ ف َ / ف ِ ک َ دَ ] (مص مرکب ) درافشان کردن . در پراکندن . درفشانی : کابر آزار و باد نوروزی درفشان می کنند و عنبربیز.سعدی .
درفشانیلغتنامه دهخدادرفشانی . [ دُ ف َ / ف ِ ] (حامص مرکب ) عمل درفشان . پراکندن در. درافشانی . افشاندن دُر. (یادداشت مرحوم دهخدا).- درفشانی کردن ؛ در پراکندن . || سخنان سخت نیکو گفتن . (یادداشت مرحوم دهخدا).- <span class="hl
لعل درفشانلغتنامه دهخدالعل درفشان . [ ل َ ل ِ دُ ف َ / ف ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایه است از لب معشوق و سخن گفتن وی : بی تو با چشم خون فشان هر شب در غم لعل درفشان توام .عطار.
