درویشیلغتنامه دهخدادرویشی . [ دَرْ ] (اِخ ) قریه ای است دو فرسنگ و نیمی بیشتر میانه ٔ جنوب و مشرق شنبه . (فارسنامه ٔ ناصری ). دهی است از دهستان شنبه بخش خورموج شهرستان بوشهر. واقع در 60هزارگزی جنوب خاوری خورموج و خاور رودمند، با 240</
درویشیلغتنامه دهخدادرویشی . [دَرْ ] (حامص ) درویش بودن . صفت درویش . فقر. فاقه . حاجت . بی چیزی . فیلوزوفی . (یادداشت مرحوم دهخدا). ناداشت . نیاز. دست تنگی . مفلسی و تنگدستی . (ناظم الاطباء). ابوالحرمان . ابومتربة. (یادداشت مرحوم دهخدا). افتقار. املاق . (منتهی الارب ). بؤس . (ملخص اللغات حسن خ
درگوشیلغتنامه دهخدادرگوشی . [ دَ ] (ص نسبی ) منسوب به درگوش . بیخ گوشی . زیرگوشی . || سخنی که آهسته و به نرمی ، نزدیک گوش کسی گفته شود. پیچ پیچ . پچ پچ .- درگوشی گفتن ؛ نجوی کردن . (یادداشت مرحوم دهخدا).
درویشیهلغتنامه دهخدادرویشیه . [ دَرْ شی ی َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان بهمن شیر بخش مرکزی شهرستان آبادان . واقع در 8هزارگزی جنوب خاوری آبادان و 3هزارگزی شمال خاوری راه شوسه ٔ خسروآباد به آبادان ، با 30
حسن درویشیلغتنامه دهخداحسن درویشی . [ ح َ س َ ن ِ دَ ] (اِخ ) کاشانی . دو اجازه بتاریخ 576 هَ . ق . و 584 هَ . ق . از وی باقی است . (ذریعه ج 1 ص 170).
درویشیهلغتنامه دهخدادرویشیه . [ دَرْ شی ی َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان بهمن شیر بخش مرکزی شهرستان آبادان . واقع در 8هزارگزی جنوب خاوری آبادان و 3هزارگزی شمال خاوری راه شوسه ٔ خسروآباد به آبادان ، با 30
حسن درویشیلغتنامه دهخداحسن درویشی . [ ح َ س َ ن ِ دَ ] (اِخ ) کاشانی . دو اجازه بتاریخ 576 هَ . ق . و 584 هَ . ق . از وی باقی است . (ذریعه ج 1 ص 170).