دلگیلغتنامه دهخدادلگی . [ دَ ل ِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان زنجانرود بخش مرکزی شهرستان زنجان . واقع در 29هزارگزی شمال باختری زنجان و 3هزارگزی راه شوسه ٔ زنجان به تبریز با 99 تن سکنه . آب آن ا
دلگیلغتنامه دهخدادلگی . [ دَ ل َ / ل ِ ] (حامص ) چگونگی و صفت و حالت دله . دله بودن . رجوع به دله شود.
خوک دریایی دالPhocoenoides dalliواژههای مصوب فرهنگستانگونهای از تیرۀ خوکدریائیان و راستۀ آببازسانان با دهان باریک و پیشانی شیبدار و بالههای شنای کوچک و بالۀ پشتی سهضلعی که لکههای سفیدی بر روی شکم و پهلوها دارد
یکسانساز تأخیرdelay equaliser/ delay equalizer, phase corrector, phase-delay equaliser/ phase-delay equalizerواژههای مصوب فرهنگستانشبکهای اصلاحی که برای جبران اثرات تأخیر اعوجاجی به کار میآید
دلی دلیلغتنامه دهخدادلی دلی . [ دِ ل ِ دِ ل ِ ] (اِ صوت ) (مخفف دل ای دل ای دل ) تکیه کلامی است خنیاگران را: دلی دلی خواندن ؛ دل ای دل خواندن . تکیه کلامی است مغنیان و خوانندگان را. (یادداشت مرحوم دهخدا).- برای کسی دلی دلی خواندن ؛ در جواب مطالبه ٔ کسی حق خود را سخنا
دلگیرلغتنامه دهخدادلگیر. [ دِ ] (اِ) به عربی حکاک و به ترکی قزماق گویند. (از لغت محلی شوشتر، نسخه ٔ خطی ). بکران که باروغن بود و آنرا جان جان نیز گویند. (شرفنامه ٔ منیری ) (فرهنگ میرزاابراهیم ). ته دیگ . رجوع به دلگر شود.
دلگیریلغتنامه دهخدادلگیری . [ دِ ] (حامص مرکب ) صفت دلگیر. دلگیر بودن .کراهت و نفرت . (ناظم الاطباء). || حزن و اندوه . (ناظم الاطباء). غم و غصه . (لغت محلی شوشتر، نسخه ٔ خطی ). || غضب و خشم . (ناظم الاطباء).
دلگیرفرهنگ فارسی عمید۱. دلتنگ؛ غمناک؛ اندوهگین.۲. آزرده؛ ملول.۳. (صفت فاعلی) غمانگیز؛ ملالانگیز: شبِ دلگیر.
دلگیرلغتنامه دهخدادلگیر. [ دِ ] (نف مرکب ) دل گیرنده . تکدرآور. حزن آور. غم انگیز. اندوه آور. اندوه آرنده . تأثرآور. دلتنگ کننده . خفه . بی روح : چو این کار دلگیرت آمد به بن ز شطرنج باید که رانم سخن . فردوسی .بدیدم شش مه این ایوان
دله کردنلغتنامه دهخدادله کردن . [ دَ ل َ / ل ِ ک َ دَ ] (مص مرکب ) کسی را به دلگی عادت دادن . (از فرهنگ لغات عامیانه ).
پُرخوریفرهنگ فارسی طیفیمقوله: اخلاقیات ری، شکمبارگی، دلگی، حرص، سیریناپذیری، ناپرهیزی، بخوربخور، بزم، عدم اعتدال، اشتها
لبه لیسهلغتنامه دهخدالبه لیسه . [ ل َ ب َ / ب ِ س َ / س ِ ] (اِ مرکب ) (در اصطلاح مردم قزوین ) لوه لیسه . دلگی . کمی خوردن از ته مانده هایی .
اشتهافرهنگ فارسی طیفیمقوله: احساسات فردی سنگی، ولع، جوع، گشنگی، قحطی، بیآبی، روزه عطش، تشنگی، ویار دلضعفه، دلغشه دلگی
سعرهلغتنامه دهخداسعره . [ س ُ رَ ] (ع اِمص )رنگی که بسیاهی زند. (آنندراج ) (منتهی الارب ). || دَلِگی . پرخوری . شکم خوارگی . (دزی ج 1ص 655).
دلگیرلغتنامه دهخدادلگیر. [ دِ ] (اِ) به عربی حکاک و به ترکی قزماق گویند. (از لغت محلی شوشتر، نسخه ٔ خطی ). بکران که باروغن بود و آنرا جان جان نیز گویند. (شرفنامه ٔ منیری ) (فرهنگ میرزاابراهیم ). ته دیگ . رجوع به دلگر شود.
دلگیریلغتنامه دهخدادلگیری . [ دِ ] (حامص مرکب ) صفت دلگیر. دلگیر بودن .کراهت و نفرت . (ناظم الاطباء). || حزن و اندوه . (ناظم الاطباء). غم و غصه . (لغت محلی شوشتر، نسخه ٔ خطی ). || غضب و خشم . (ناظم الاطباء).
دلگیرفرهنگ فارسی عمید۱. دلتنگ؛ غمناک؛ اندوهگین.۲. آزرده؛ ملول.۳. (صفت فاعلی) غمانگیز؛ ملالانگیز: شبِ دلگیر.
دلگیرلغتنامه دهخدادلگیر. [ دِ ] (نف مرکب ) دل گیرنده . تکدرآور. حزن آور. غم انگیز. اندوه آور. اندوه آرنده . تأثرآور. دلتنگ کننده . خفه . بی روح : چو این کار دلگیرت آمد به بن ز شطرنج باید که رانم سخن . فردوسی .بدیدم شش مه این ایوان