دنندهلغتنامه دهخدادننده . [ دَ ن َن ْ دَ / دِ ] (نف ) نعت فاعلی از دنیدن .که به نشاط دود. (یادداشت مؤلف ). بَطِر. (دهار).
دنندگیلغتنامه دهخدادنندگی . [ دَ ن َن ْ دَ / دِ ] (حامص ) حالت و صفت دننده . دوندگی به نشاط. (یادداشت مؤلف ). خرامندگی . رجوع به دنیدن شود.
دنندگیلغتنامه دهخدادنندگی . [ دَ ن َن ْ دَ / دِ ] (حامص ) حالت و صفت دننده . دوندگی به نشاط. (یادداشت مؤلف ). خرامندگی . رجوع به دنیدن شود.
دنلغتنامه دهخدادن . [ دَ ] (اِ) اسم از مصدر دنیدن . فریاد و غوغای به نشاط. (ناظم الاطباء) (آنندراج ). فریاد گویند. (فرهنگ جهانگیری ). دنه . نشاط : روز جستن تازیان همچون نوندروز دن چون شصت ساله سودمند. رودکی .گاه نظم و گاه نثر و گ