لغتنامه دهخدا
طناب قورق . [ طَ ب ِ ق ُ رُ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) طنابی که گرد خیمه ٔ سلاطین کشند ودر سواری سلاطین و حکام بندند از جهت امتناع آمدورفت مردم عوام از عالم باره که در هندوستان مرسوم است ودر آن زبان جالی گویند. شفیع اثر راست : ز چین جبه فرومایگان د