فرهنگ فارسی عمید
۱. درختی بزرگ و تناور، با گل‌های ریز و سفید، برگ‌های درشت و دراز شبیه برگ بید و طعم تلخ و خوش‌بو که در شام و برخی کشورهای دیگر می‌روید و می‌گویند تا هزار سال عمر می‌کند. برگ، پوست، و میوۀ آن در طب به کار می‌رود؛ دهم؛ برگ‌بو؛ دهمست؛ دهمشت.۲. میوۀ این گیاه به اندازۀ فندق، با پوست نازک و سیاه‌رنگ
