دوشابلغتنامه دهخدادوشاب . (اِ مرکب ) شیره ٔ انگور. (ناظم الاطباء). دبس . (بحر الجواهر) (دهار) (نصاب ). شیره ٔ انگور و بعضی گفته اند که شیره ٔ انگور که آن را یک دو روز نگاهدارند تا ترش شود و به همین سبب آن را دوشاب گویند که آب انگور است و شب بر آن گذشته . (آنندراج ) (غیاث ). || قسمی شیره که از
دوشاب پزلغتنامه دهخدادوشاب پز. [ پ َ ] (نف مرکب ) دباس . شیره پز. که پختن دوشاب پیشه دارد. (یادداشت مؤلف ). رجوع به دوشاب شود.
دوشاب دللغتنامه دهخدادوشاب دل . [ دِ ] (ص مرکب ) آنکه هر لحظه چیزی خواهش کند. (ناظم الاطباء) (از آنندراج ) : عیش خود را تلخ سازد عاشق دوشاب دل خوش نیاید این شکرشیرینی از خسرو مرا. خان خالص (از آنندراج ).گهی می چنگ می خواهد گهی عودب
دوشاب دلیلغتنامه دهخدادوشاب دلی . [ دِ ](حامص مرکب ) تغییر همیشگی آرزو و خواهش مانند آرزوی زن آبستن . (ناظم الاطباء) (از آنندراج ) (از غیاث ).
ده دوشابلغتنامه دهخداده دوشاب . [ دِه ْ ] (اِخ ) دهی است از دهستان رودبار بخش معلم کلایه شهرستان قزوین . واقع در 36هزارگزی معلم کلایه . آب از رودخانه ٔ خارارود تأمین می شود.سکنه ٔ آن 914 تن . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج <span cl
ارده دوشابلغتنامه دهخداارده دوشاب . [ اَ دَ / دِ دو ] (اِ مرکب ) چکانی است یعنی مالیده ای که از آرد سازند و با دوشاب میخورند. (شمس اللغات ).
دوشابگرلغتنامه دهخدادوشابگر. [ گ َ ] (ص مرکب ) کسی که شیره و دوشاب می سازد. (ناظم الاطباء). دباس . (دهار). دوشاب پز. (یادداشت مؤلف ). رجوع به دوشاب پز شود.
دوشاب پزلغتنامه دهخدادوشاب پز. [ پ َ ] (نف مرکب ) دباس . شیره پز. که پختن دوشاب پیشه دارد. (یادداشت مؤلف ). رجوع به دوشاب شود.
دوشاب دللغتنامه دهخدادوشاب دل . [ دِ ] (ص مرکب ) آنکه هر لحظه چیزی خواهش کند. (ناظم الاطباء) (از آنندراج ) : عیش خود را تلخ سازد عاشق دوشاب دل خوش نیاید این شکرشیرینی از خسرو مرا. خان خالص (از آنندراج ).گهی می چنگ می خواهد گهی عودب
دوشاب دلیلغتنامه دهخدادوشاب دلی . [ دِ ](حامص مرکب ) تغییر همیشگی آرزو و خواهش مانند آرزوی زن آبستن . (ناظم الاطباء) (از آنندراج ) (از غیاث ).
ده دوشابلغتنامه دهخداده دوشاب . [ دِه ْ ] (اِخ ) دهی است از دهستان رودبار بخش معلم کلایه شهرستان قزوین . واقع در 36هزارگزی معلم کلایه . آب از رودخانه ٔ خارارود تأمین می شود.سکنه ٔ آن 914 تن . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج <span cl
اسقارلغتنامه دهخدااسقار. [ اِ ] (ع مص ) اسقار نخلة؛ دوشاب راندن آن . روان کردن دوشاب : اسقرت النخلة؛ روان کرد دوشاب را. (منتهی الارب ).
دوشاب پزلغتنامه دهخدادوشاب پز. [ پ َ ] (نف مرکب ) دباس . شیره پز. که پختن دوشاب پیشه دارد. (یادداشت مؤلف ). رجوع به دوشاب شود.
دوشاب دللغتنامه دهخدادوشاب دل . [ دِ ] (ص مرکب ) آنکه هر لحظه چیزی خواهش کند. (ناظم الاطباء) (از آنندراج ) : عیش خود را تلخ سازد عاشق دوشاب دل خوش نیاید این شکرشیرینی از خسرو مرا. خان خالص (از آنندراج ).گهی می چنگ می خواهد گهی عودب
دوشاب دلیلغتنامه دهخدادوشاب دلی . [ دِ ](حامص مرکب ) تغییر همیشگی آرزو و خواهش مانند آرزوی زن آبستن . (ناظم الاطباء) (از آنندراج ) (از غیاث ).
دوشابگرلغتنامه دهخدادوشابگر. [ گ َ ] (ص مرکب ) کسی که شیره و دوشاب می سازد. (ناظم الاطباء). دباس . (دهار). دوشاب پز. (یادداشت مؤلف ). رجوع به دوشاب پز شود.
ده دوشابلغتنامه دهخداده دوشاب . [ دِه ْ ] (اِخ ) دهی است از دهستان رودبار بخش معلم کلایه شهرستان قزوین . واقع در 36هزارگزی معلم کلایه . آب از رودخانه ٔ خارارود تأمین می شود.سکنه ٔ آن 914 تن . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج <span cl
ارده دوشابلغتنامه دهخداارده دوشاب . [ اَ دَ / دِ دو ] (اِ مرکب ) چکانی است یعنی مالیده ای که از آرد سازند و با دوشاب میخورند. (شمس اللغات ).
