دوکلغتنامه دهخدادوک . (اِخ ) دهی است از دهستان کیاکلا بخش مرکزی شهرستان شاهی دارای 375 سکنه و آب آن از رودخانه ٔتالار و چاه است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3).
دوکلغتنامه دهخدادوک . (اِخ ) دهی است از دهستان طیبی گرمسیری بخش کهکیلویه شهرستان بهبهان . دارای 200 تن سکنه است . آب آن از چشمه می باشد. صنایع دستی زنان قالیچه و گلیم بافی . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).
دوکلغتنامه دهخدادوک . (اِخ ) نام بیابانی . (ناظم الاطباء). نام بیابانی بوده به آذرآبادگان . [ آذربایجان ] : سپاهی گزین کرد از آزادگان بیامد سوی آذر آبادگان ...سراپرده زد شاه بر دشت دوک سپاهی چنان گشن و رومی سلوک . فردوسی .
دوکلغتنامه دهخدادوک . (ع اِ) ج ِ دوکة [ ک َ / دَ ک َ ]. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). رجوع به دوکة شود.
دوکلغتنامه دهخدادوک . (فرانسوی ، اِ) کلمه ٔ فرانسوی و تأنیث آن دوشس است و آن لقبی از القاب نجبای فرانسه است .(یادداشت مؤلف ). یکی از القاب اشراف اروپا. || فرمانروای یک دوک نشین . (فرهنگ فارسی معین ).
دوپکلغتنامه دهخدادوپک . [ دُ پ َ ] (اِخ ) دهی از دهستان سوسن بخش ایذه ٔ شهرستان اهواز، واقع در 52 هزارگزی شمال خاوری ایذه . کوهستانی معتدل و دارای 180 تن سکنه است . آب آن از چشمه و راه آن مالروست . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج
دوغلغتنامه دهخدادوغ . (اِ) شیری که زبد آن را بگیرند و ماده ٔ پنیری آن بر جای باشد. (بحر الجواهر). شیر ترش مسکه گرفته . (ناظم الاطباء). شیری که از وی مسکه بر آورده باشند که جغرات باشد اما فارسیان به «واو» مجهول خوانند و بعضی دوغ ماست به اضافه نیز آورده اند. (آنندراج ). مخیض . (دهار) (از منتهی
دوکجیلغتنامه دهخدادوکجی . (اِ) گلوله ٔ ریسمان و گروهه ٔ نخ . (ناظم الاطباء). گلوله ٔ ریسمان . (آنندراج ).
دوکةلغتنامه دهخدادوکة. [ دَ ک َ ] (ع اِمص ) بدی . || خصومت . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). || (اِ) خرمابن هندی . ج ، دوک . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
دوکارهلغتنامه دهخدادوکاره . [ دُ رَ / رِ ] (ص نسبی ) که دو عمل را شاید. که به دو کار آید. که به دو کار خورد. که دو مصرف دارد. که برای دو امر بکار رود؛ مرد یا میز دوکاره ، مرد قلم و شمشیر. میز کار و غذاخوری . (از یادداشت مؤلف ).
دوکاردلغتنامه دهخدادوکارد. [ دُ ] (اِ مرکب ) مقراض و جلمان . (ناظم الاطباء) (دهار). آلتی است به شکل ناخن برا یعنی مقراض که درزیان جامه بدان بُرند و به عربی آن را جلمان و هر فرد اورا جلم گویند. (انجمن آرا) (آنندراج ). ناخن پیرای . قطاع . مقراض . قیچی . مِجوَف . مِقَص ّ. لا. جلم . (یادداشت مؤلف
دوشسلغتنامه دهخدادوشس . [ ش ِ ] (فرانسوی ، اِ) تأنیث دوک . زن دوک . دختر دوک . (یادداشت مؤلف ). رجوع به دوک شود.
spindlesدیکشنری انگلیسی به فارسیاسپیندل ها، دوک نخ ریسی، دوک، هر چیزی شبیه دوک، دسته کوک ساعت، رقاصک ساعت، بشکل دوک درامدن، دراز و باریک شدن
دوکجیلغتنامه دهخدادوکجی . (اِ) گلوله ٔ ریسمان و گروهه ٔ نخ . (ناظم الاطباء). گلوله ٔ ریسمان . (آنندراج ).
دوکةلغتنامه دهخدادوکة. [ دَ ک َ ] (ع اِمص ) بدی . || خصومت . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). || (اِ) خرمابن هندی . ج ، دوک . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
دوکارهلغتنامه دهخدادوکاره . [ دُ رَ / رِ ] (ص نسبی ) که دو عمل را شاید. که به دو کار آید. که به دو کار خورد. که دو مصرف دارد. که برای دو امر بکار رود؛ مرد یا میز دوکاره ، مرد قلم و شمشیر. میز کار و غذاخوری . (از یادداشت مؤلف ).
دوک تراشلغتنامه دهخدادوک تراش . [ ت َ ] (نف مرکب ) کسی که دوک می سازد و خراطی می کند. (ناظم الاطباء). دوک ساز. (آنندراج ). مِغزَلی ّ. (دهار) (ملخص اللغات ). خراط. (ملخص اللغات ).
دوک رشتنلغتنامه دهخدادوک رشتن . [ رِ ت َ ] (مص مرکب ) ریسیدن پنبه یا پشم با دوک : رسم دوک رشتن از پشم و موی وی [ کیومرث ] آورد تا از آن جامه ها کردند. (ترجمه ٔ تاریخ طبری بلعمی ).نداری نمک سود و هیزم نه نان نه شب دوک ریسی بسان زنان .فردوسی .</
دوبدوکلغتنامه دهخدادوبدوک . [ دَب ِ دَ وَ ] (اِ مرکب ) شرطبندی و گرو بستن در دویدن است . (لغت محلی شوشتر نسخه ٔ خطی کتابخانه ٔ مؤلف ).
دودوکلغتنامه دهخدادودوک . [ دُ دُ ] (ترکی ، اِ) قسمی نای ترکی . (یادداشت مؤلف ). رجوع به دودک و توتک شود.
خبزدوکلغتنامه دهخداخبزدوک . [ خ َ ب َ ] (اِ) خبزدو. جُعَل . سرگین گردانک . خنفساء . (از برهان قاطع). جلانک (ظاهراً چلاک ). دیکمل (ظاهراً دیلمک ). سرگین غلطانک . سرگین گردانگ . گشنگ . گوی گردانک . گوی گردان . (از شرفنامه ٔ منیری ) . حنظب . خُنْفَسَه . قُمعوطَه . (از منتهی الارب ). فاسیه . (از من
خدوکلغتنامه دهخداخدوک . [ خ ُ / خ َ ] (اِ) پراکنده و پریشان شدن طبیعت باشد از امور ناملایم . (برهان قاطع) (از ناظم الاطباء). برهم زدگی دل که از دغدغه و دست در زیر بغل کردن کسی دیگر را یا از سخن ناملایم بهم رسد. (آنندراج ) (انجمن آرای ناصری ) (غیاث اللغات ). |
چندوکلغتنامه دهخداچندوک . [ ] (اِخ ) دهی است از دهستان قصرقند شهرستان چاه بهار. در 16 هزارگزی جنوب باختری قصرقند کنارراه فرعی قصرقند به نیک شهر واقع است . کوهستانی و گرمسیر و مالاریایی است . 70 تن سکنه دارد. آبش از رودخانه و م