دیرینه روز

dirineruz

معنی

آن‌که عمر بسیار کرده؛ پیر فرتوت کهن‌سال؛ دیرینه‌زاد؛ دیرینه‌سال؛ دیرسال؛ دیرساله.

جست‌وجوی دقیق

دیرینه روز

فرهنگ فارسی عمید

آن‌که عمر بسیار کرده؛ پیر فرتوت کهن‌سال؛ دیرینه‌زاد؛ دیرینه‌سال؛ دیرسال؛ دیرساله.

جست‌وجوی هم‌آوا

دیرینه‌اقیانوس‌شناسی،اقیانوس‌شناسی دیرینه‌ای

paleoceanography

واژه‌های مصوب فرهنگستان

مطالعة تاریخی فرایندهای اقیانوسی، به‌ویژه پیشینة اشکال حیات در دریاهای باستانی و شرایط آب آنها

درنه

درنه . [ دَ رِ ن َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان سلگی شهرستان نهاوند واقع در 14 هزارگزی باختر شهر نهاوند و کنار رودخانه ٔ سهراب کیان ، با 430 تن سکنه . آب آن از چشمه و راه آن مالرو است . (از فرهنگ جغرافیایی ایرا

درنه

لغت‌نامه دهخدا

درنه . [ دِ ن َ / ن ِ ] (اِ) تیغ و شمشیر آبدار. (برهان ). تیغ. (جهانگیری ).

درنه

لغت‌نامه دهخدا

درنه . [ دُ ن َ / ن ِ ] (اِ) دانه ای است املس و مدور که در میان برنج بهم رسد و به عربی اُرز خوانند. (لغت محلی شوشتر، خطی ). || تازیانه را گویند و آن چیزی است که از تارهای آهن یا از ریسمان و ابریشم تابیده ٔ چندلا بافند بمثابه ٔ گیسوان و بر آنه

درنه

لغت‌نامه دهخدا

درنه .[ دِ ن َ ] (اِخ ) شهری است واقع بر ساحل شمالی سیرنائیک ، لیبی ، بندر کنار مدیترانه و از مراکز کاروانی . در ایام باستانی مهاجرنشین یونانی بوده . در 96 ق .م . جزء متصرفات رومیان شد. ودر 1805 م . «و. ایتن

جست‌وجوی متن

دیرینه سال

فرهنگ فارسی عمید

= دیرینه‌روز

سیه کردن

لغت‌نامه دهخدا

سیه کردن . [ ی َه ْ ک َ دَ ] (مص مرکب ) سیاه کردن . به رنگ تیره درآوردن . || نوشتن . با نوشتن کاغذ را سیاه کردن . سیاه ساختن چیزی : برادران منا زین سپس سیه مکنیدبه مدح خواجه ٔ ختلان به جشنها خامه . منجیک .پیرزنی مو

دیرسال

لغت‌نامه دهخدا

دیرسال . (ص مرکب ) سالخورده . کهن . دیرساله . کنایه از معمر و کلان سال . دیرینه دور. دیرینه بود و دیرینه روز. (آنندراج ). کهن سال . کهنه . قدیم : چو روز اسعد از این چرخ دیرسال فرورفت ز چرخ ناله ٔ وا اسعداه زود برآمد. خاقان

مامک

لغت‌نامه دهخدا

مامک . [ م َ ] (اِ مصغر) مصغر مام است که مادر باشد یعنی مادرک . (برهان ). مصغر مام . مادرک . (ناظم الاطباء). تصغیر مام که به معنی مادر است و این تصغیر برای ترحم باشد نه به معنی تصغیر حقیقی و تصغیر تحقیری . (غیاث ) (آنندراج ) : چون کودکان ز دایه و م

دیرینه

لغت‌نامه دهخدا

دیرینه . [ ن َ / ن ِ ] (ص نسبی ) کهنه . (غیاث ) قدیم . کهن . دیرین . قدیمه : عادی ؛ سخت دیرینه . (یادداشت مؤلف ) : چو ارجاسب آگاه شد شاد شداز اندوه دیرینه آزاد شد. دقیقی .و دیگر س