دیونلغتنامه دهخدادیون . [ دُ ] (ع اِ) ج ِ دَیْن ، وام که ادای آن را مدت معین باشد. (منتهی الارب ). رجوع به دین شود.
دیونگهبانلغتنامه دهخدادیونگهبان . [ وْ ن ِ گ َ ] (اِخ ) نام یکی از اجداد سامانیان است . (شرح حال رودکی ص 317).
دیوندلغتنامه دهخدادیوند. [ دی وَ ] (اِ) نام داروئی است دوایی .(برهان ) (آنندراج ). قسمی از دارو. (ناظم الاطباء).
دیونژادلغتنامه دهخدادیونژاد. [ وْ ن ِ ] (ص مرکب ) آنکه از نژاد دیوان باشد. دیوگوهر : همه آبستن گشتید و همه دیونژاداین مکافات چنین باشدتان اجر شبی .منوچهری .
دیونهلغتنامه دهخدادیونه . [ ی ُ ن ِ ] (فرانسوی ، اِ) گیاه حشره خوار عجیبی از نوع دیونایا که برگ آن منتهی به دامی برای گرفتن حشرات است . کناره های این قسمت دارای تارهایی است و سطح داخلی آن تعدادی موهای بسیار حساس دارد. اگر حشره یاشی ٔ دیگر با یکی از این موها تماس یابد دو نیمه بهم می آیند و حشره
دیونوسلغتنامه دهخدادیونوس . [ ی ُ ] (اِخ ) دیونوسوس در دین یونانی خدای بارآوری و شراب است . افسانه های مربوط به او فراوان و ضد و نقیض است ولی بهرحال یکی از مهمترین خدایان یونانیان و با مراسم و آداب گوناگون مورد پرستش بوده است . وی در سرزمینهای مختلف سیر میکرد و مردم را پرورش رز و اسرار پرستش آن
دیونگهبانلغتنامه دهخدادیونگهبان . [ وْ ن ِ گ َ ] (اِخ ) نام یکی از اجداد سامانیان است . (شرح حال رودکی ص 317).
دیون سیراکوزیلغتنامه دهخدادیون سیراکوزی . [ ی ُن ِ ] (اِخ ) (495؟ - 354؟ ق .م .) از رجال سیاسی یونان (سیسیل ) از شاگردان افلاطون بود. با حکومت جابرانه مخالفت ورزید و کوشید که حکومتی معتدل به ریاست دیونوسیوس کوچک برقرار کند. وی در آتن
دیون کروسوستوموسلغتنامه دهخدادیون کروسوستوموس . [ ی ُ س ُ ت ُ م ُ ] (اِخ ) (بمعنی دیون زرین دهن ). فوت بعد از 112 م . سوفسطایی یونانی و عالم علم بیان . وی به فلسفه ٔ رواقی تمایل داشت و با پلوتارک در احیای ادبیات یونانی در قرن اول سهیم بود. از آثارش <span class="hl" dir="
دیون کاسیوسلغتنامه دهخدادیون کاسیوس . [ ی ُ] (اِخ ) دیوکاسیوس . کاسیوس دیو (حدود 155-235م .) مورخ رومی . وی مشاغل عالی داشت ولی شهرتش بجهت کتابی است در تاریخ روم بزبان یونانی که قسمتی از آن در دست است . (ترجمه ٔ تمدن قدیم فوستل دوکو
دیوندلغتنامه دهخدادیوند. [ دی وَ ] (اِ) نام داروئی است دوایی .(برهان ) (آنندراج ). قسمی از دارو. (ناظم الاطباء).
شقردیونلغتنامه دهخداشقردیون . [ ش ُ ق ُ ] (معرب ، اِ) سیر صحرایی و موسیر که بتازی حافظالاجساد گویند. (از آنندراج ) (از برهان ) (ناظم الاطباء). اسقردیون است . (تحفه ٔ حکیم مؤمن ). اشقردیون یا اسقردیون است ، ثوم بری و حافظالاجساد و حافظالرمی نیز نامند. (از ذخیره ٔ خوارزمشاهی ). حشیشه ٔ ثومیه . حا
زیدیونلغتنامه دهخدازیدیون . [ زَ دی یو ] (اِخ ) جماعتی از محدثان منسوب به زیدبن علی (ع ) مذهباً و نسباً. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). رجوع به زیدبن علی و زیدیه شود.
سقوردیونلغتنامه دهخداسقوردیون . [ س َ ] (معرب ، اِ) شقردیون . سیر دشتی . (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). به لغت یونانی سیر صحرایی باشد و به عربی ثوم البری خوانند. (برهان ) (آنندراج ). اسقوردیون . رجوع به همین کلمه شود.
مدیونلغتنامه دهخدامدیون . [ م َدْ ] (ع ص ) مرد وامدار. مرد بسیاروام . (منتهی الارب ). قرض دار. (غیاث اللغات ). بدهکار. وامدار. غریم . مقروض . داین . نعت است از دین : بس کس از عقد زنان قارون شده دیگری از عقد زن مدیون شده .مولوی .
